Het lezen van thrillers heeft, bij mij een grote sprong gemaakt door het ontdekken van diverse auteurs in deze genre, maakte ik eerst de uitzondering voor de boeken van Dan Brown, John Grisham, Kirst e.d. Na het lezen van 'IJzige Stilte' van Wulf Dorn kan ik weer een auteur bij mijn thrillergenre toevoegen.

Omdat ik niet alleen de karakters in het verhaal, maar ook mijzelf in een onvoorstelbare wurggreep gehouden zag.
De mysterieuze sfeer en navenante dreiging, op momenten bekrachtigd door ‘IJzige Stilte' zijn vanaf de eerste pagina bepalend voor de ongrijpbare loop van het verhaal.
Een geschiedenis waarbij ik achteraf denk zou het realiteit zijn, dan zou hij zijn excuses moeten maken aan tal van personen vanwege de onterechte verdenking en beschuldigingen en waar Wulf Dorn mij op meesterlijke wijze heeft weten te misleiden, zelfs meedogenloos heeft gestuurd.

‘IJzige stilte' is niet alleen een verhaal dat enorm spannende thrillerelementen bevat, maar tegelijkertijd leest het boek als een psychologisch drama, waarin bovendien de karakters bijzonder boeiend zijn uitgewerkt.
Dat de uiteindelijke dader vanuit een zeer lage tolerantiedrempel tot zijn ongelooflijke ‘missie’ is gekomen, lijkt misschien in het verhaal wat vergezocht maar is uiteindelijk toch aannemelijk, als ik afga op het nieuws in de kranten over dit soort gruwelijke misdrijven waarbij kleine misstappen soms grote gevolgen kennen. Dit laatste heeft de schrijver met zijn ervaring in de wereld van de psychiatrie heel treffend weten te verpakken in een ijzersterke thriller!

Het boek leest heerlijk weg, is spannend en bevat een goed plot. Aanrader voor een ieder die Wulf Dorn nog niet op zijn auteurslijst heeft staan.