‘Hij bleef eten, niets bijzonders: pasta, een salade, een glaasje wijn. Daarna had Joke de kinderen verbazingwekkend snel in bed, en kwam ze met een nieuwe fles... » 

‘Hij bleef eten, niets bijzonders: pasta, een salade, een glaasje wijn. Daarna had Joke de kinderen verbazingwekkend snel in bed, en kwam ze met een nieuwe fles wijn. Het had toch wel wat, om op een zomeravond in je eigen tuin te zitten, vond Nico, al wemelde het van de muggen.
Ze dronken de fles leeg en het viel hem op dat Joke sneller dronk dan hij van haar gewend was. Ze kletsten intussen over van alles en nog wat, altijd rakelings langs de grote onderwerpen heen, alsof dat de manier was om ze te bezweren.
“Mijn ouders hebben niet gebeld,” realiseerde hij zich toen hij op zijn horloge keek. Het was kwart voor twaalf.
“Zouden ze bellen dan?” vroeg Joke. “Hierheen? Dacht je dat je ging blijven dan?” Ze keek hem neutraal aan, een tikje spottend. Het was duidelijk wie de baas was.’

Dertig graden in de schaduw is een verzameling verhalen waarin Martin Brils favoriete personages centraal staan: gewone mensen die lijden onder dagelijkse besognes als verveling, onbegrip, eenzaamheid en de bedwelmende hitte van een zomerdag.
Geen andere schrijver schreef zo mooi over de zomer als Martin Bril. Voor zijn overlijden op 22 april 2009 voltooide hij het manuscript van de in dit boek gebundelde vier korte verhalen: drie zinderende zomerverhalen, en een winterverhaal als toetje.
«