Met Wisseling van de wacht is er een waardig einde gekomen aan de Bill Hodges trilogie. Hoewel het boek goed op zichzelf te lezen is, wordt er soms wel verwezen naar waar wat er gebeurt in Mr. Mercedes (dat ik absoluut het beste van de drie vond) en de Eerlijke Vinder. Deze verwijzingen vond ik minder storend dan de vooruitblikken die als losse eindjes aan de Eerlijke Vinder bungelden. De hoofdlijnen uit de eerste twee boeken worden in Wisseling van de wacht nog even uitgelegd, maar niet al te storend als je de beide eerste delen gelezen hebt. Persoonlijk ga ik er niet onder gebukt dat dit laatste deel halverwege een iets over de rand hellend bovennatuurlijk gehalte krijgt, King-eigen dacht ik, maar ik ben niet een echt fervent lezer van zijn werk.

Terwijl de Bill Hodges trilogie met gemak een thrillerserie had kunnen worden, krijgt het door de bad guy, Brady Hartfield die in het eerste deel (Mr. Mercedes) in kasplantencoma werd geslagen, een bovennatuurlijke kant omdat hij terugkeert! De kracht van deze bad guy uit Mr. Mercedes ligt nu niet zozeer in het vermoorden van anderen, maar anderen zichzelf te laten vermoorden. Dit derde deel gaat dan ook over zijn wraak vooral op die mensen die zijn spectaculair beraamde aanslag op het concert van een bekende boy band hebben verijdeld, maar ook op die vele honderden jongeren die erbij aanwezig waren, eigenlijk toen nog kinderen maar nu prille tieners. Hierbij schuwt Stephen King niet gebruik te maken van moderne techniek vooral op het gebied van de informatica.

Het boek leest supersnel met de voor mij inmiddels vertrouwde King-vaart waarin het verhaal eindigt. Geen billenknijpende thriller, maar wel spannend.