Zonder Natascha

Op 2 maart 1998 verdwijnt in Oostenrijk een tienjarig meisje zomaar in het niets. Rond vijf uur die middag dringt tot Brigitta Sirny-Kampusch door dat haar doch... » 

Op 2 maart 1998 verdwijnt in Oostenrijk een tienjarig meisje zomaar in het niets. Rond vijf uur die middag dringt tot Brigitta Sirny-Kampusch door dat haar dochter niet thuiskomt.
Acht jaar lang verkeerde Brigitta in een sort shocktoestand - iedere seconde was ze bij haar dochter. In gedachten. Want in tegenstelling tot andere moeders die hun kinderen zien opgrocien, kon Brigitta slechts hopen. Hopen dat Natascha nog leefde. Dat niemand haar pijn deed. Dat ze haar ooit weet zou zien. Het waren acht jaren in de hel.
Op 23 augustus 2006 vlucht een achttienjarig meisje uit een huis in een buitenwijk van Wenen. Ze vertelt de politie dat ze Natascha heet. Natascha Kampusch. Rond vijf uur die middag worden moeder en dochter herenigd.
'lk ben niet seksueel misbuikt,' is een van de eerste dingen die Natascha tegen haar moeder zegt. Belangrijke woorden, en voorlopig ook de laatste woorden, want in de weken daarna wordt Natascha van haar moeder afgeschermd door een horde advocaten, psychologen en sociaal werkers. Opnieuw gekidnapt. Brigitta beschrijft in dit aangrijpende boek hoe zij deze acht jaar en hun hereniging heeft ervaren.
Voor Natascha. «