hoge verwachting door haar eerste boek...nu, hij is niet slecht maar had er soms een klef gevoel bij door het "liefdesverhaal" dat er tussen geweven is. Op zich niet slecht als je wat afwisseling zoekt in een politie/fbi verhaal maar voor mij was het een beetje een dooddoener van het grote verhaal. Dit zal wellicht persoonlijk zijn maar elke keer weer lezen "is u meneer of mevrouw" "is u daar geweest, dit oud gebruik van zin deed er ook niet echt goed aan. Maar heb het uitgelezen en de twist opt eind was er goed in verwerkt. Dus zeker niet slecht om lezen.

De cover spreekt onmiddellijk tot de verbeelding, doet mysterieus en duister aan. Zeker de draaimolen op de voorgrond met het rood accent. Er hangt suspense in de lucht zoals ze dat bij uitgeverij Kramat noemen. Ook de titel past helemaal in dit geheel. Vooraan op de binnenflap staat een spannende scène beschreven waarvan je jezelf afvraagt van waar die komt.
De achterflap geeft mooi de korte inhoud weer zonder teveel prijs te geven maar toch genoeg te prikkelen. Achteraan op de binnenflap staat meer informatie over Christine. Alleen al met de buitenkant ben je een tijdje zoet en word je helemaal meegezogen in de sfeer van het boek.

Als ik dan verder kijk kom ik het dankwoord tegen. Meestal achteraan in het boek maar deze keer vooraan en ik hou er wel van. Je neemt als lezer die bedanking mee terwijl je leest.
Het volgende dat ik zie is een liedtekst van één van mijn favoriete zangeressen, Ann Christy. Om nog beter in de sfeer te komen heb ik het lied een paar keer beluisterd. Mijn vermoeden is dat het iets met de inhoud van het boek te maken heeft maar wat, dat weet ik nog niet. Ik ben weerom geprikkeld.
Dan komt de toch wel schokkende proloog die je met je twee voeten op de grond brengt. Even een zwaar gevoel en als lezer ben je wakker geschud.
De schrijfstijl van Christine is heel beschrijvend en rustig opgebouwd. Het boek bestaat uit afwisselend korte en langere hoofdstukken. Leuk is ook dat er wordt teruggegrepen naar gebeurtenissen in het eerste boek ‘Vrouwen van Corvallis’ zodat je dingen beter kunt volgen. Het is niet absoluut nodig om dat deel eerst gelezen te hebben maar het is wel prettig. Het is, zeker in het begin geen flitsend politieverhaal. De personages die meespelen in het verhaal zijn echte mensen met een job en een privéleven. Ook de omgeving waar het verhaal zich afspeelt, Corvallis in Oregon USA is haarfijn beschreven in het boek. Ik weet dat Christine houdt van degelijke research en ik hou ervan om die research te gaan controleren. Tijdens het lezen heb ik daardoor heel wat tijd doorgebracht op Google Earth en het klopt helemaal, tot de straatnamen en plaatsen toe. Net alsof Christine daar dagelijks rondwandelt. Dit getuigt toch van een enorm gedreven schrijfster.
Wat ik ook zo prettig vind is het woordgebruik van Christine. Je merkt duidelijk dat zij een Vlaamse schrijfster is en dat vind ik een aangename afwisseling tussen al die Nederlandse schrijvers. Ik ben eigenlijk wel fier op deze Vlaamse Thrillerdame!
Het hoofdpersonage Tim Sackley is een man die onmiddellijk je sympathie wegdraagt. Je komt heel wat te weten over zijn verleden en zijn privé. Het is mooi om te zien hoe hij ontwikkelt in het verhaal, gevoelens waar hij mee worstelt, beslissingen die hij moet nemen. Een man van vlees en bloed.
Ook het personage van de dader kan je tot op zekere hoogte begrijpen als lezer. Een schrijnend verhaal waar je in meeleeft.
Het plot zelf is heel gestadig opgebouwd. Het begint met een moord, daarna nog ééntje die ze in verband proberen te brengen met mekaar. Toevallig worden deze moorden dan in verband gebracht met twee andere moorden een heel eind verder. Het hele onderzoek wordt beschreven zoals het echt zou kunnen verlopen. Het verhaal flitst niet van hier naar ginder maar volgt de gebeurtenissen nauwkeurig op.
Langzaamaan beginnen de puzzelstukjes in mekaar te vallen en ga je als lezer in een bepaalde richting meedenken. Dan wordt het duidelijk dat we met een totaal geschift psychopaat te doen hebben. Het boek wordt nu zeer spannend en gaat razendsnel. Uiteindelijk schrok ik op tien bladzijden van het einde geweldig van de wending. Ik zat op het puntje van mijn stoel.
Christine weet de spanning heel goed op te bouwen en de lezer mee te slepen in het verhaal. Op het juiste moment slaat ze toe en gaat het verhaal in razend tempo door. Je voelt dat als lezer heel duidelijk omdat de adempauzes korter worden.
Ik heb het boek zeer graag gelezen en kijk uit naar deel drie waar Tim Sackley ook weer van de partij is. Vooral het einde van het verhaal spreekt me aan. Hoe gaat het hem verder vergaan? Dus op naar de derde thriller van Christine.