Nederlanders zijn niet goed in het tonen van emoties, en voor openlijk verdriet om het verlies van een naaste was vroeger nauwelijks plek. De dood was een taboe... » 

Nederlanders zijn niet goed in het tonen van emoties, en voor openlijk verdriet om het verlies van een naaste was vroeger nauwelijks plek. De dood was een taboe, en taboes stop je weg zo ver je kunt. Maar de afgelopen decennia proberen de dood steeds vaker de plek in ons leven te geven die zij verdient. We zoeken naar manieren om ons verdriet te uiten en om onze dierbaren te blijven koesteren. De manier waarop wij afscheid nemen van onze naasten wordt bovendien steeds persoonlijker ingevuld, terwijl ook de instroom van mensen uit andere culturen ervoor zorgde dat de eenvormigheid in uitvaarten verdween. We koesteren tegenwoordig de momenten waarop we onze dierbaren mogen herdenken, waardoor er meer ruimte komt voor verliesverwerking. In dit boekje zijn veel tips te vinden hoe om te gaan met verlies en rouw. In 'Trends in afscheid en herinneren' pleiten 'trendwatcher des vaderlands' Adjiedj Bakas en Ron Bavelaar, directievoorzitter van Yarden, er voor om voortaan ook op Valentijnsdag, een dag die gewoonlijk in het teken staat van prille, nog onuitgesproken liefde, de liefde voor onze overleden beminden te vieren. Een geliefde blijft nu eenmaal een geliefde, ook als de dood je van zo iemand scheidt. Daarnaast komen Bakas en Bavelaar met de laatste trends op het gebied van uitvaarten. Welke manieren van afscheid nemen en herinneren zijn gangbaar anno 2015, en met welke ontwikkelingen op uitvaartgebied moeten we de komende jaren rekening houden? «