Waarom zou iemand de moeite nemen een roman van honderd jaar oud en zo dik als de Bijbel te willen lezen? En dan niet één, maar twee: Der Mann ohne Eigenschafte... » 

Waarom zou iemand de moeite nemen een roman van honderd jaar oud en zo dik als de Bijbel te willen lezen? En dan niet één, maar twee: Der Mann ohne Eigenschaften van Robert Musil en A la recherche du temps perdu van Marcel Proust. Boeken waarvan men niet genoeg krijgt. Ze weerspiegelen, zelfs na bijna honderd jaar, een moderniteit die zijn weerga niet kent. Men herkent de maatschappelijke ontwikkelingen die momenteel opgang doen. Men ziet de moderne mens in al zijn idealen, waarvan hij al lang niet meer weet hoe hij daaraan gekomen is, zijn liefdes, die meestal noodlottig zijn en hoe hij de ander de hersens inslaat omwille van een hogere cultuur. Themas bij Musil en Proust zijn psychotische moordenaars, incest, pederasten, wetenschap en cultuur. Zelfs recente wetenschappelijke ontwikkelingen blijken bij deze grote schrijvers al in woorden gevangen. Psychiater en psycholoog Hans Hovens bespreekt leven en werk van Musil en Proust. De grote themas in hun werk, die hij in een aantal essays analyseert, dwingen inderdaad de boeken zelf te lezen. «