Als je in een kliniek voor depressieve ouderen verblijft valt je één ding als eerste op: het zwijgen en het staren. Ik maakte er een gedichtje over op 17 maart ... » 

Als je in een kliniek voor depressieve ouderen verblijft valt je één ding als eerste op: het zwijgen en het staren. Ik maakte er een gedichtje over op 17 maart 2023. Ik was toen allang weer thuis, maar een aantal dingen spoken nog regelmatig door mijn hoofd. Vooral ook compassie ten opzichte van medepatiënten.een vogel of een schorpioenof een roepende in de woestijnze vinden het staren zo waardevoldat ze het veelvuldig beoefeneneen uilskuiken dat nergens bang voor isbepaalt de gang van zaken «