Book
Moordcijfers
Norbert Hilvoort (ervaren tv-maker) is ingehuurd om het ten dode opgeschreven station TV11 de zoveelste herstart te geven. Hij is gezwicht voor het geld en de status en hij heeft een onmogelijke taak. Want TV 11 is niet te redden; het is gewoon een zender te veel.
Totdat Harry Berger, de grote tv-producent, wordt ontvoerd op zijn verjaardag. En met hem zijn derde vrouw en twee volwassen dochters.
De eisen van de bende zijn even uniek als extreem: TV 11 moet alles uitzenden dat de ontvoerderswillen, bedenken, produceren; stuk voor stuk bizarre, smakeloze en verwoestende programma-ideeën. De kijkers moeten zodanig overvoerd worden met troep, dat zij nooit meer troep zullen verlangen. Al snel blijkt dat TV11 een megasucces aan het worden is...
Bert van der Veer maakte zijn eerste televisieprogramma in 1970. Hij kent alle uithoeken en uitwassen van de televisiewereld.
Hij schreef vier (non-fiction) boeken over het medium. Na zijn debuutroman De Smaak van Cornaille weet hij in Moordcijfers op meesterlijke wijze een spannend verhaal te componeren vol met satire. Moordcijfers is een roman die inzicht geeft achter de schermen van een wereld waarin sterren stralen, koppen rollen en echt alles gedaan wordt voor de kijkcijfers. «
Welcome to Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Reviews of Moordcijfers by Bert van der Veer
There are no reviews for this book yet.
Books related to Moordcijfers by Bert van der Veer
Loopbaancoaching of loopbaanadvisering is een jonge professie en door verschillende maatschappelijke en economische ontwikkelingen volop in beweging. In deze tijd van vele beroepskeuzemogelijkheden voor jongeren, het wegvallen van lifeti... »
Gefeliciteerd! Door dit boek op te pakken, heb je de eerste stap gezet op weg naar jouw droom. Laat deze impuls niet verloren gaan. Blijf met jouw droom bezig, blijf bewust keuzes maken. Dan hoef je later niet te denken: 'had ik maar...'... »
