Wie het kluchtenrepertoire van de zestiende-eeuwse rederijkers leest, wordt uitgenodigd om zich schilderachtige figuren in actierijke situaties voor te stellen.... » 

Wie het kluchtenrepertoire van de zestiende-eeuwse rederijkers leest, wordt uitgenodigd om zich schilderachtige figuren in actierijke situaties voor te stellen. De kluchtenlezer is getuige van duiveluitdrijvingen, schrans- en vechtpartijen, mishandelingen, vermommingen, gegooi met etenswaren en huisraad, of taferelen waarin mensen in dierenvellen worden genaaid. Als hij zich bij deze visuele voorstellingen ook een klankbeeld voorstelt, dan hoort hij beeldrijke formuleringen, taalverhaspelingen, hyperbolische vergelijkingen, macaronische bezweringen, gewelddadige dreigementen en scheldduels vol bizar woordgebruik. Mooi vies, knap lelijk legt het artistieke principe bloot dat zich manifesteert in de buitensporige lichaamsrepresentaties en het woekerende en gespierde taalgebruik in dit theatergenre. Femke Kramer laat zien hoe deze geësthetiseerde 'lelijkheid' getuigt van een cultuur die zich in grote hevigheid aan het vernieuwen was. Het boek bevat tevens een catalogus met samenvattingen van de 77 kluchten die erin worden besproken.
«