Dit boek laat weer eens zien dat haat en liefde wel erg dicht bij elkaar liggen.Krista voelt dat haar jeugd niet zo is als bij andere gezinnen,en bouwt langzaam een muur om haar heen .Later als haar moeder alzheimer krijgt neemt ze een nog grotere afstand,haar moeder komt in een verpleegtehuis die ze in vijf jaar maar drie keer bezoekt,totdat ze hoort dat haar moeder stervende is.Het boek gaat van het verleden terug naar het heden en zo voel je wat Krista en haar moeder zoal mee hebben gemaakt.Het zit vol gevoelige momenten en heb ook stukjes met waterige ogen zitten lezen.Het geloof speelt op de achtergrond mee maar is niet storend.De titel vind ik ook erg goed gekozen.Ik kan niet anders zeggen dan een mooie gevoelige roman.