Leeftijdsgenoten konden eind jaren tachtig wel roepen dat ze 'no future' hadden, omdat er geen banen waren; voor <strong>Jozzy</strong> Rubenski gold het letter... » 

Leeftijdsgenoten konden eind jaren tachtig wel roepen dat ze 'no future' hadden, omdat er geen banen waren; voor Jozzy Rubenski gold het letterlijk. Zijn toekomst zou stoppen over twintig jaar. Of niet. Zijn moeder overleed aan de ziekte van Huntington, een slopende en bovendien erfelijke ziekte. Jozzy had vijftig procent kans dat hij die ook zou krijgen, ergens tussen zijn 35ste en zijn 45ste. Het verhaal van Jozzy en The Bips is meer dan het verhaal over een Nijmeegse punker en zijn band. Het is het verhaal van een stad, van tegen de stroom in roeien, van hard leven en de slachtoffers die onderweg vallen, van seks, drugs en rock-'n-roll, van eigenwijs volhouden, van leven en dood, van vasthouden aan en loslaten van idealen, van ruzie, liefde, vriendschap en heel veel muziek. «