Book
Waarom blijft een vader niet op afstand van zijn terroristische zoon, en waarom blijft een vrouw solidair met haar gewelddadige echtgenoot? In haar nieuwe roman vertelt Francesca Melandri over de hoofd- en zijpaden van trouw en liefde en gaat ze op betoverende manier in op het fenomeen dat emoties niet onvermijdelijk veranderen, als de geliefde persoon verandert. Haar debuut Eva slaapt werd door ELLE tot Boek van het jaar benoemd. Nu is Francesca Melandri terug met een Italiaanse liefdesgeschiedenis, geschreven met de intensiteit van Niccolò Ammaniti, Margaret Mazzantini en Paolo Giordano.In 1979 bezoeken Luisa en Paolo op een berucht gevangeniseiland voor de Italiaanse kust hun familieleden. Luisa bezoekt haar man, tweevoudig moordenaar, Paolo bezoekt zijn zoon, lid van de linkse terreurgroep Rode Brigades. Het idyllische eiland, waar het altijd naar zout en vijgen ruikt, is zwaar bewaakt. De bezoeken in de extra beveiligde afdeling zijn gelimiteerd en staan onder streng toezicht. Luisa heeft een grote zak ravioli meegenomen, omdat haar man daardoor misschien makkelijker in contact zou komen met andere gevangenen. De pasta wordt geconfisqueerd. Paolo en zijn zoon zitten meestal zwijgend tegenover elkaar, beiden op zoek naar de juiste woorden.Een opkomende storm dwingt het tweetal de nacht op het eiland door te brengen. De gevangenisdirecteur wil hen streng in de gaten houden. Als de bewaker Nitti hen bij hem thuis ontvangt, neemt het verhaal voor iedereen een verrassende wending. Tegen de achtergrond van de tumultueuze jaren van het terrorisme onderzoekt Francesca Melandri wat mensen ertoe brengt hun liefde en mededogen te kunnen tonen of juist niet. «
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
In een wereld van gewelddadigheid, gevangen op een eiland van gevangenen vinden mensen liefde en genegenheid voor elkaar als ze door het noodweer gedwongen de nacht met elkaar moeten doorbrengen.
Een boek dat je bij blijft en je raakt.
Ik heb geprobeerd een van de mooiste momenten in het boek te vertolken in een gedicht.
Hoger dan de zee
Kom in mijn eiland,
breng de jouwe mee,
dan gaan we diepzeeduiken,
laten het diepste ontluiken,
dan gaan we hoger,
hoger dan de zee.
Kom laat ons deinen,
ver van wat ons deint,
ik zal jouw last gaan dragen
waar die van mij verdwijnt.
Kom lach met mij
de grenzen van bevrijding
dan neem ik even maar
voor wie ik liefheb leiding.
Kijk naar het licht, de zee,
beweeg je eiland mee
totdat we losgeweekt
ons over rotsen spreiden.
Coby Poelman – Duisterwinkel
Geïnspireerd door het boek van Francesca Melandri