Book
'Ik ben bang dat ik slecht nieuws heb,' zei de officier. Even was hij stil en tuitte zijn lippen, denkend aan wat hij tijdens zijn opleiding had geleerd: breng de informatie langzaam over, in behapbare brokken. 'We zijn hier omdat we nieuws over uw echtgenoot hebben, en het is geen goed nieuws. Het spijt me dat ik u moet vertellen dat Martin vermist is.'
'Bedoelt u dood?' vroeg ze met luide stem.
Poppy Day, kapster van beroep, is getrouwd met haar jeugdliefde en is heel gelukkig. Maar haar man Mart wordt opgeroepen om in Afghanistan te vechten en voor Poppy blijft er niets anders over dan de dagen af te tellen tot zijn terugkomst.
Dan krijgt ze het bericht dat Mart is gegijzeld en lijkt niemand iets te doen. Ze besluit zelf haar man te gaan zoeken maar al snel staat ze voor een enorm dilemma; welke prijs kan en wil je betalen om je geliefde veilig terug te krijgen?
Een aangrijpend verhaal over verlies, moed en onmacht van een auteur die weet wat het betekent om achter te worden gelaten.
Afgelopen jaar werden Een beetje liefde en Wat heb ik gedaan? succesvol in het Nederlands geïntroduceerd. De pers en lezers waren zeer enthousiast en dat smaakt naar meer. Haar naam is Poppy Day is haar debuutroman.
Over haar eerdere boeken:
'Indrukwekkend...kan ik er nog meer over zeggen. Wat heb ik gedaan? is zeker te weten net zo goed als Een beetje liefde, dat ik ook heb gelezen.' - Gerda van Drunen, Hebban.nl.
«
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Haar naam is Poppy Day is de debuutroman van Amanda Prowse. Al eerder zijn er twee andere romans van haar hand in Nederland verschenen: Wat heb ik gedaan? en Een beetje liefde.
Dit verhaal heeft een persoonlijk tintje want de echtgenoot Simeon van Amanda is een beroepsmilitair, dus ze spreekt uit ervaring. Het thema van haar boeken gaat meestal over "Gewone vrouwen die uit liefde buitengewonen dingen doen".
Dit verhaal wordt vertelt in hoofdstukken door de ogen van Poppy en dan weer van Martin. Hierdoor ontstaat er een fijne afwisseling en wordt het niet saai. Poppy hoe ze met de wetenschap omgaat dat Martin gegijzeld is in Afghanistan en Martin hoe het hem vergaat tijdens deze gijzeling door de ZMO (Zelgai Machmoed Organisatie).
Poppy haar jeugd was niet florisant, vader onbekend, moeder Cheryl "was nooit wreed, opzettelijk nalatig of moedwillig hatelijk, maar ook nooit lief of trots". Ze is later vertrokken met haar minnaar. Opa Wally inmiddels overleden "had van dutten zijn beroep gemaakt". Alleen oma Dorothea "was altijd al een beetje gek, nu was ze echt gek, volkomen geschift", leeft nog en woont in een verzorgingshuis. Poppy en haar oma hebben een hele sterke band, ondanks dat oma niet normaal is bezoekt ze haar iedere dag.
Martin (Mart) Cricket, zijn vader vindt hem een waardeloos mietje, werkte als hulpje in een garage, maar wilde een beter leven voor hem en Poppy. Hierdoor belandt hij via een speciale eenheid in Afganistan. Twaalf militairen gaan erheen, tien komen er terug, zijn beste maat Aaron overlijdt en Martin wordt gegijzeld. Poppy raakt gefrustreerd en voelt zich nutteloos, vindt dat de overheid te weinig voor Martin doet en gaat zelf haar man zoeken.
Dit verhaal vertelt over verlies, moed en onmacht van een vrouw die haar man terug wil. "Welke prijs kan en wil je betalen om je geliefde veilig terug te krijgen". Het boek leest moeizaam weg, omdat er teveel wordt uitgeweken van het originele verhaal maar is zeker de moeite waard. Soms verdrietig, maar ook de nodige hilarische momenten met oma Dorothea. Mijn waardering is 3,5*