In het titelverhaal van <strong>Galeislaven</strong>, een bundeling die alle verhalen bevat die Maria Stahlie van 1987 tot en met 2003 schreef, voert de schrijf... » 

In het titelverhaal van Galeislaven, een bundeling die alle verhalen bevat die Maria Stahlie van 1987 tot en met 2003 schreef, voert de schrijfster zichzelf op en vijf van haar favoriete personages.

Er is sprake van muiterij: de personages willen meer zeggenschap. Maria Stahlie verzet zich met hand en tand tegen de opstand: 'Er is niets zo verachtelijk,' roept ze uit, 'als een schrijver die machteloos achter zijn personages aanrent'. Personages zijn galeislaven, ze moeten roeien met de riemen die de schrijver hun geeft. Galeislaven zijn ze, maar galeislaven met een mooi en nobel doel: ze zijn er om tot de verbeelding van de schrijver te spreken en tot de verbeelding van de lezer. Ze zijn er opdat ze samen met de lezer en de schrijver in dezelfde droom terecht kunnen komen.

In elk verhaal streeft Maria Stahlie ernaar om samen met haar personages en haar lezers in regionen te verwijlen waar de verbeelding geen strobreed in de weg wordt gelegd. Want niets is intiemer, niets is ingrijpender, niet is vérstrekkender dan het delen van een droom.

Galeislaven bevat negenentwintig verhalen, waarvan er negen niet eerder in boekvorm zijn verschenen.

Over de auteur
Maria Stahlie is het pseudoniem van Madeline Tolhuizen (1955). Ze publiceert sinds 1987 verhalenbundels en romans. Veel van haar boeken - zoals Zondagskinderen, De Lijfarts en Sint-Juttemis - werden genomineerd voor grote literaire prijzen. Voor de roman Honderd Deuren (1996) ontving ze de Multatuliprijs. In 2008 verscheen haar roman Boogschutters. Haar gehele oeuvre werd in 2005 bekroond met de Annie Romeinprijs. «