Het verhaal van dit boek sprak me aan, maar helaas de schrijfstijl wat minder. Ik ergerde me net te vaak aan de plaatsing van de komma’s: dat haalde op flink wat stukken behoorlijk de vaart eruit. Op een gegeven moment lukte het me over deze overbodige komma’s heen te lezen, maar ook op andere punten kwam ik er niet helemaal in. De omschrijvingen van personen en situaties waren wat langdradig en vaak werd in dialoog herhaald wat er in de omschrijving gezegd werd. Hierdoor kwamen de dialogen wat geforceerd over. Ook vond ik het jammer dat het grapje over de slechte koffie constant terugkwam, dat Helen zich continue bleef verbazen over hoe volwassen Monique overkwam en dat John te formeel sprak. De toon in de dialogen vond ik sowieso vrij formeel door bepaalde woordkeuzes, bijvoorbeeld het woord ‘ofschoon’ dat zover ik weet in spreektaal niet meer wordt gebruikt.
Deze genoemde punten haalde voor mij echt de snelheid en dus de spanning van het verhaal eruit. Er werd me ook iets te vaak in de mond gelegd wat ik van een personage zou moeten vinden, terwijl ik dit liever zelf ondervind. Een boek wordt voor mij leuk als er nog ruimte overblijft voor mijn eigen fantasie en mening. Dit gevoel had ik tijdens het lezen van dit boek helaas niet.

Het is niet zo dat ik me totaal niet vermaakt heb met het lezen van dit boek: het had een goede opbouw en er zaten leuke wendingen in het verhaal. Helaas vind ik stijl erg belangrijk, dus kan ik niet meer dan 2 sterren geven.

In het begin had ik wat moeite om erin te komen, omdat er in korte tijd (te) veel info over de hoofdpersoon door het verhaal geweven werd. Ik vind het prettiger de hoofdpersoon gaandeweg te leren kennen. Het taalgebruik deed wat gekunsteld en onnatuurlijk aan. (Wie zegt er bijvoorbeeld nog 'haars ondanks'??) De seksscènes werkten vooral op mijn lachspieren... Verder stuitte ik op storende foutjes (een BMW van de 500-serie bestaat bijvoorbeeld niet), die eenvoudig voorkomen hadden kunnen worden: betere research óf geen namen noemen.

Vind ik het een slecht boek dan? Dat zou je misschien verwachten na het bovenstaande, maar nee... Het verhaal en de plot zijn verrassend, spannend en goed uitgewerkt. Ik bleef tot het einde aan toe gissen en had het fout. :) De personages komen redelijk goed uit de verf. Toen ik er eenmaal in zat, kon ik het boek nauwelijks neerleggen. Dat is altijd een goed teken.

Kortom: wellicht geen literair hoogstandje, maar wel een spannende thriller die smaakt naar meer. Ik kijk uit naar de volgende Helen Meeuws thriller!

Een voor mij onbekende schrijfster maar vaak pakt dit verrassend uit. Zo ook deze keer. De schrijfstijl kan in mijn ogen nog aan kwaliteit winnen door de volgende keer minder komma’s te plaatsen en bepaalde grappen niet te vaak laten voorkomen. Haars’ ondanks kende ik niet en kwam vrij oubollig over en een klachtenfunctionaris die het woord klagers gebruikt kwam op mij niet zo professioneel over. Maar daar doorheen te prikken is de kunst om iets over de verhaallijn te vertellen.
In ‘Fout bloed’ lezen we hoe klachtenfunctionaris Helen Meeuws, werkzaam in een streekziekenhuis, kennis maakt met Monique Stelleman. Ze komt met het verhaal dat ze twijfelt aan de zorg rondom haar broer Jacques, een vijftienjarige jongen met het syndroom van Down. Als Jacques komt te overlijden gaan de alarmbellen rinkelen bij Helen en is er van een professionele houding tegenover Monique niets meer te merken. Ze neemt de jonge vrouw zelfs in huis, Monique en Jacques zijn namelijk wezen.
Er rijst een vermoeden bij de vrouwen dat er een lugubere handel plaatsvindt in het ziekenhuis waar de omvang groter is dan verwacht. Ondertussen, om de zaak nog complexer te maken in de werksfeer, is Helen een onstuimige relatie begonnen met Yannick Stevens, cardioloog. De seksscènes bevatten enkele SM elementen, wellicht ingegeven door de hype “vijftig tinten”? Maar is Yannick werkelijk diegene die hij zegt te zijn? In deze thriller worden verschillende personages opgevoerd en bijna iedereen heeft iets te maken met de zaak waar Helen is op gestuit. Er vallen zelfs doden en ook Helen moet vrezen voor haar leven….
Opvallend aan dit boek vind ik dat een aantal personages geen of verwrongen relaties hebben met hun ouders, de band met ouders of het ontbreken ervan heb ik als een rode draad gevoeld bij dit boek. Evenals het thema macht, macht over mensen hebben, spelen met het leven.
Het boek is geen boek wat je op het puntje van je stoel doet zitten maar de personages komen goed uit de verf, een goede verhaallijn met een onderwerp wat zomaar waar gebeurd zou kunnen zijn. Een boek wat vlot leest en daarom prima leeskost is. De dubieuze rol van Yannick krijgt volgens mij nog een vervolg, ik denk dat we meer van Helen Meeuws gaan horen.

Heleen Meeuws is van beroep klachtenfunctionaris in een ziekenhuis,door haar werk raakt ze verwikkelt in zowel prive als werk situaties die heel wat vragen op roepen!Het verhaal zuigt je mee in de verwikkelingen die langzaam aan tot een climax komen.Maar anders aflopen dan je verwacht.Spanning volop aanwezig, de karakters van de personen worden mooi neer gezet!Ook de gang van zaken in het ziekenhuis en de onderlinge verhoudingen komen mooi naar voren.Maar ondanks haar intuitie komt ze zelf in de problemen als ze op dingen stuit die het daglicht niet kunnen verdragen. Problemen die levens kosten van mensen.En daar draait het in dit boek om: levens!!!Een aanrader!!!!!Ben benieuwd naar een volgend boek van haar.