Hoe ervaren naasten van mensen, die euthanasie of hulp bij zelfdoding hebben gekregen, de Nederlandse euthanasiepraktijk? Van artsen weten we dat inmiddels, daa... » 

Hoe ervaren naasten van mensen, die euthanasie of hulp bij zelfdoding hebben gekregen, de Nederlandse euthanasiepraktijk? Van artsen weten we dat inmiddels, daar is veel onderzoek naar gedaan. Maar de nabestaanden zelf zijn nooit aan het woord geweest. Met dit boek brengt de NVVE, Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde daar verandering in. In veertien interviews vertellen nabestaanden hun ervaringen met euthanasie en hulp bij zelfdoding. Stuk voor stuk indringende, ontroerende verhalen, zowel negatief als positief, die elk een eigen licht werpen op de euthanasiepraktijk in Nederland. De goede kanten van de praktijk, maar ook de schrijnende tekorten komen uitgebreid aan bod. In een nawoord praten directeur Rob Jonquière en voorzitter Jacob Kohnstamm van de NVVE over de praktijk, de regelgeving en de rol van de politiek. Kohnstamm: Verplichte literatuur voor iedereen die met euthanasie te maken heeft.

De media
In dit boek is een goed evenwicht gevonden tussen feit en drama; sentimentaliteit is vermeden. Oud-minister Els Borst

Wie goed voor stervenden wil zorgen, moet een zekere koelbloedigheid (ik zeg niet 'onverschilligheid') ontwikkelen over de invloed van zijn ingrepen op het stervensuur. Hans van Dam laat zien hoe fataal het ontbreken van deze eigenschap kan zijn. Bert Keizer (verpleeghuisarts) in Trouw «