Joyce Roodnat is blij met haar leven, haar leeftijd, zelfs (bijna) met haar rimpels. Zo kunnen wij lezers ook zijn. Ze beschrijft met aanstekelijk joie de vivre... » 

Joyce Roodnat is blij met haar leven, haar leeftijd, zelfs (bijna) met haar rimpels. Zo kunnen wij lezers ook zijn. Ze beschrijft met aanstekelijk joie de vivre hoe we dat kunnen bereiken, en geeft tips en aansporingen. Dat altijd aardig gevonden willen worden iets is voor jonge meisjes, je moet voorkomen dat je zuur wordt en je nooit mag vergeten dat mannen leuk zijn. Verder: de overgang is erg, maar niet de ondergang.
Een kwestie van lef is een gids om het verval tegen te gaan, en het tegelijkertijd gracieus te accepteren. Want niet alles wordt minder leuk. Neem seks: we zijn zelfbewuster, we hoeven geen schijn meer op te houden. We kunnen de ander bespelen, we kennen de wegen. Want we weten het nu: lust is levenslust.
Roodnat is ook streng: huilen is voor thuis en je mag niet kreunen! Dat jij stijf wordt, weet iedereen, maar het gaat niemand iets aan… Steun niet als je bukt iets op te rapen.
Verder zijn er nog de quotes van vrouwen waar Roodnat mee sprak. Fijne uitspraken als: Ik kreeg een Sarah voor mijn verjaardag, die heb ik uit het raam gegooid. Er is weinig beter voor een goed humeur dan flirten, stelt Roodnat. Dat is vast waar, maar het lezen van Een kwestie van lef is voor het humeur ook heel heilzaam.
«