Paul Van Nevel heeft twee muzen: muziek en po e. De dichter Slauerhoff lokte hem in 1973 met een wazige overzeese stem naar Lissabon, met verzen die het doel-lo... » 

Paul Van Nevel heeft twee muzen: muziek en po e. De dichter Slauerhoff lokte hem in 1973 met een wazige overzeese stem naar Lissabon, met verzen die het doel-loos dwalen in de wijken van die stad beschreven en de fado bezongen. Lisboa zou de jonge man nooit meer loslaten.
'De stad was onuitputtelijk in haar volkse, dikwijls on-Europese tradities, in haar literaire emoties, in haar architectonische wanorde en vooral: in haar meesterlijke omgang met de tijd, een leven zonder uur, het volkomen ignoreren van het Europese tijdsgevoel.'
Zo vaak als zijn beroepsbezigheden en zijn bankrekening het toelieten, vertrok Paul Van Nevel voor een aantal dagen en nachten naar Lisboa. En dat was bijna eenmaal per maand.
In dit boek schrijft hij zijn dertigjarige relatie met de stad neer aan de hand van atmosferische indrukken, persoonlijke voorkeuren, expliciete details en toevallige ontmoetingen.
Het wordt een liefdesbrief voor de stad. Een verslaving ondergaat een trage metamorfose en wordt een liefdesrelatie. Dit relaas heeft: toch een aantal dingen gemeen met een stadshandleiding. Maar dan wel een zonder de evidente toenstische punten waar alle reisgidsen zich op storten.
Paul Van Nevel ( 1946) is muziekdeskundige, cultuurhistoricus en leider van het Huelgas Ensemble, dat aloude hederen zingt en zo renaissance weer tot leven brengt. Hij zoekt in archieven naar verloren schatten van de Vlaamse poly-fone traditie. Hij ontving internationale prijzen. In de cd Tears of Lisbon confronteert hij fado met Portugese polyfonie uit de 16dc eeuw. Naast artikels, o.a. over Cipriano de Rore, in vaktijdschriften over muziek, publiceerde hij 2 boeken: een biografie over Johannes Ciconia en Nicolas Gombert en bet avontuur van de Vlaanwe polyfonie. «