De Vlindertuin gaat over het grote verlies van Peter en Suzanne, hun jonge zoontje komt te overleiden. Vervolgens moeten zij proberen zijn dood te verwerken, in schotland vinden zij uiteindelijk de spirituele invulling die zij nodig hebben om verder te kunnen met hun leven.
Gelukkig heb ik nooit een verlies hoeven te ervaren wat zo groot is als wat in het boek wordt beschreven. Het verlies van een kind is natuurlijk extreem aangrijpend en zo wordt het ook beschreven. Ik kan me voorstellen dat mensen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt zichzelf kunnen herkennen in het verhaal en hier wellicht wat aan hebben. Het spirituele gedeelte van het boek vond ik persoonlijk wat minder overtuigend, maar ook hier zijn er vast wel anderen die zich wel aangesproken voelen.
Het boek was makkelijk leesbaar, maar het viel mij ook dat er veel herhaling voorkwam en sommige dingen zelfs met de zelfde woorden werden uitgelegt als een hoofdstuk eerder, als lezer is dat vrij storend. De nadruk die er is op het schrijversschap van Peter was voor mij ook wat overdadig en leidde af van het grote verhaal.
Alles bij elkaar kan dit een interessant boek zijn voor mensen die te maken hebben met rouwverwerken en andere spirituele paden willen zoeken voor hun verwerking. Geen aanrader voor nuchtere Nederlanders die geen interesse hebben in zweverige thema's.