Prachtig boek, met een ondertoon van enorm veel pijn, verdriet, gemis en zoektocht naar liefde maar er eveneens ook niet mee om kunnen gaan.
Een boek dat emotioneert !

Een absolute aanrader; het boek in één adem uitgelezen.
Prachtig beschreven over een jonge vrouw; beschadigd in haar jeugd, maar de worstelingen in haar zoektocht beschrijft naar vertrouwen, verbinding en liefde.

De taal van bloemen,ach dat is toch niks voor mij dacht ik....maar niks is minder waar het was erg interessant en apart.
Je hoeft zeker al die soorten bloemen niet te onthouden als je leest en toch als je op het eind (ebook)die bloemen lijst ziet ga je kijken welke soort bloemen jij zou kiezen.
Het verhaal over Victoria grijpt je van het begin af aan,maar zeker de lieve Elizabeth zal je niet meer vergeten.
Toen het uit was wilde ik het vier punten geven,maar naar een paar uur zat het boek nog steeds in mijn hoofd en ik denk ook niet dat je zo'n verhaal zomaar vergeet.Vandaar toch *****

Een prachtig debuut van deze schrijfster, een origineel verhaal maar zo breekbaar en gevoelig. Het boek volgt het leven van Victoria. Het heden, de 18- jarige en het verleden, de 10-jarige Victoria. Deze is opgegroeid in pleeggezinnen en tehuizen waar ze weinig liefde heeft gekend. Maar dat verandert wanneer ze geplaatst wordt bij Elisabeth, zal ze deze kans met beide handen aangrijpen? Je leeft zo mee met het hoofdpersonage, je voelt haar wanhoop, haar pijn, haar wantrouwen. En je voelt het personage veanderen als ze met bloemen bezig is.
Victoria heeft een bijzondere gave : ze verstaat de kunst om te communiceren via bloemen. Een boeketje bloemen komt nu wel anders over, nu je weet wat de bloemen betekenen. Echt wel een aanrader om te lezen.

‘De verborgen taal van bloemen’ door Vanessa Diffenbaugh
Na het lezen van de titel ’De verborgen taal van bloemen’ had ik een onmiddellijke associatie met ‘De taal van bloemen’ (The Language of Flowers, 1884 )van Kate Greenaway, dat ik ongeveer een jaar geleden uit mijn verzameling geschenkboekjes heb verwijderd.

De enige overeenkomst tussen beide boeken bestaat uit een beschrijving van de emotionele betekenis die aan bloemen wordt toegekend. ‘De verborgen taal van bloemen’ is dan ook beslist geen bloemengids zoals de titel mogelijk suggereert, maar een prachtige roman over een zwaar beschadigde vrouw die een wanhopige poging doet om te overleven in een wereld waarvan zij de taal niet spreekt. Haar communicatie verloopt via de verborgen taal van bloemen.
Bijzonder knap aan dit boek vind ik dat de schrijfster een personage tot leven brengt waarover zij geen oordeel velt, maar wel vanuit een sterk invoelend vermogen de rampspoed beschrijft die Victoria veelal over zichzelf afroept vanuit het overheersende gevoel ongewenst en niet geliefd te zijn.

Vanessa Diffenbaugh heeft rond haar hoofdpersonages situaties gecreëerd waarvan het moeilijk is voor te stellen dat die schrijnende gebeurtenissen ook kunnen bestaan in de werkelijke wereld van kindertehuizen en kinderbescherming.
Het verhaal in zowel heden als verleden wordt door de ik-figuur verteld op onderkoelde toon, waarbij de schrijfster de gevoelens van Victoria tot op het bot heeft ontleed.
De verborgen taal van bloemen is een aangrijpend verhaal dat, behalve gekenmerkt door een mooi gebruik van de taal in vertaling weergegeven door Maaike Bijnsdorp en Lucie Schaap, bijzonder pijnlijke en verrassende wendingen kent maar dat uiteindelijk toch ook een sprankje hoop biedt. Een boek waarvan ik de laatste bladzijde werkelijk met tranen in mijn ogen heb gelezen.
De wetenschap dat mos kan groeien zonder wortels geeft behalve voor Victoria ook voor mij een andere kleur aan mijn persoonlijke bestaan.
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat de lezer niet ontroerd raakt door dit bijzondere verhaal.