‘<strong>De mensen in het land</strong>’, roept de politicus. Alsof de politicus zelf niet bij het land hoort. (Dat klopt. Hij bewoont een ander land. Een eila... » 

‘De mensen in het land’, roept de politicus. Alsof de politicus zelf niet bij het land hoort. (Dat klopt. Hij bewoont een ander land. Een eiland) De mensen in dat land zijn boos. Een vage woede welt op in hun hart. Onvrede. Onrust. Onmacht.

Sjaak Bral schrijft zijn columns indachtig de woorden van W. F. Hermans: ‘Een goed columnist laat geen vijand in leven.’ Zijn teksten zijn rauw, regelrecht en even vilein als hilarisch. ‘Wij leven in een zieke, egoïstische maatschappij, mensen zijn gedegradeerd tot consumptieslaven, een door en door verrotte samenleving is het, die in rap tempo wordt gespleten door racisme, verstikt door criminaliteit, vergiftigd door geldzucht, status en macht, verkwanseld door een incompetente, hypocriete overheid - en het weer is ook kut.’

Dit boek bevat bijdragen aan het AD, de verhalen van Ome Ed, andere Haagse vertellingen en nooit eerder gepubliceerde teksten. «