Ik was niet zo enthousiast over het boek als de meesten. Ik had er eerlijk gezegd meer van verwacht en er is weinig uitgekomen. De 9-jarige Bruno is heel naief en dat is wel eens irritant. Alles is vanuit zijn standpunt bekeken en omdat dat wel eens kinderlijk is, trok me dat niet zo aan. Ook het einde was aangrijpend, maar totaal ongeloofwaardig. M.i. werden de kampen heel goed bewaakt tegen mogelijke ontsnappingen. Dat je dan het kamp ín komt, kan ik me niet voorstellen. Voor mij een té gehypt boek wat het niet waar maakt.

Dit boek dat zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog is geschreven vanuit het perspectief van de 9-jarige jongen Bruno. Bruno verhuist samen met zijn ouders en zus Gretel van Berlijn naar Polen. Als hij uit zijn raam kijkt ziet hij een kamp, maar hij heeft nog geen enkel idee wat zo'n kamp inhoudt. Alles wat Bruno beleeft en ervaart lees je vanuit zijn gezichtspunt. Hij vraagt zich bijvoorbeeld af waarom de mensen achter het hek allemaal grijs gestreepte pyjama's en mutsen dragen. Hij heeft geen idee waarom de mensen daar wonen. In het verhaal vertelt hij over de Furie en over zijn nieuwe huis, dat Oudwis heet. Heel snel heb je door waar het werkelijk over gaat. De Hitler groet die hij heeft geleerd van zijn vader betekent voor hem zoiets als tot ziens en nog een fijne dag verder. Bruno gaat op ontdekkingsreis en ontmoet langs het hek een jongen, Shmuel, waar hij vriendschap mee sluit. Hij probeert elke dag bij zijn vriend langs te gaan. Ze praten over allerlei dingen en hoewel ze elkaar niet altijd begrijpen gaat Bruno wel nadenken over bepaalde dingen die Shmuel hem vertelt. Het is een ontroerend verhaal en door het boek raak je bewust van het feit dat kinderen van Duitsers ook niet wisten wat hun vaders precies deden in de oorlog. Ze waren te jong om het te begrijpen. Het boek heeft een beklemmende sfeer, omdat je eigenlijk al weet dat het niet goed gaat aflopen. Het boek leest razendsnel en voor je het weet heb je het uit. Dit is een boek dat goed te lezen is voor de jeugd en voor volwassenen. Een verhaal dat zomaar waar gebeurd zou kunnen zijn en het is geschreven vanuit een ander perspectief dan de gebruikelijke Tweede Wereldoorlog boeken.

prachtig boek, ook of juist om door kinderen gelezen te worden. Een negenjarige jongen heeft geen idee wat een concentratiekamp is en weet zeker niet dat zijn vader de baas is van zo'n kamp! Hij wordt stiekem vriendjes met een jongen achter het hek en is soms zelfs jaloers: de jongen heeft allemaal vriendjes achter het hek en hij is maar alleen!
De vriendschap heeft vergaande gevolgen......
Echt vanuit het oogpunt van een negenjarige geschreven en daardoor makkelijk te lezen. Ik weet niet of het ook echt een kinderboek is, maar dat zou zo maar kunnen. Een heel ander oorlogsboek dan alle anderen.

Boek gelezen, deed mij wat kinderlijk aan, desalniettemin zet het je toch wer even aan het denken. Film ook gezien, maar brengt het net allemaal wat beter in beeld. Het boek is leuk voor ook de jeugdige lezer mijns inziens.

Ik vind dit boek een hele verademing. Ondanks het thema is het heel vlot te lezen en zet het toch aan tot nadenken. Ik vind het heel goed beschreven en ben blij dat het eens vanuit het perspectief van 'de andere kant' geschreven werd. Ik raad het boek ook aan jongvolwassenen aan. Bovendien is het een handig formaat, een duidelijke druk en niet te dik.

In het begin had ik enige moeite met dit boek omdat het vanuit het perspectief van een negenjarige jongen wordt beschreven. Maar al lezende werd ik juist getroffen door deze ontroerende, soms naive schrijfstijl. Het schrijnende van het kamp komt hierdoor juist sterker naar voren.
Het verhaal maakt ook duidelijk dat niet alles zwart-wit is. De vader van de jongen is een hooggeplaatste militair in een concentratiekamp en dit jongetje sluit vriendschap met een eveneens negenjarig jongetje, deze jongen zit in het concentratiekamp. Een boek wat veel indruk heeft gemaakt.

Je leest het prachtige boek 'De jongen in de gestreepte pyjama' in een adem uit. Het beschrijft de belevenissen en gedachten van een negenjarig Duits jongetje wiens vader een hoge militair is in Auschwitz. Doordat je als lezer door de ogen van de kleine jongen kijkt, zie je de gruwelijkheden als van een afstand. Halverwege het boek, weet je hoe het af zal lopen, maar dat is niet belangrijk. Het boek is ontroerend mooi en ondanks de gruwelijke ernst van het onderwerp is het geen boek dat je naast je neerlegt omdat het te zwaar is.
Opdat wij nooit vergeten!