Book
In Parijs loopt kunsthistoricus Robert Langdon een afspraak met de conservator van het Louvre mis; hij blijkt kort daarvoor te zijn vermoord. Voor de politie is Langdon de belangrijkste verdachte: voordat de man stierf schreef hij namelijk de woorden zoek 'Robert Langdon' op de grond. Geholpen door agente Sophie Neveu maakt Langdon zich uit de voeten. Hij beseft dat de conservator aanwijzingen heeft achtergelaten die alleen hij kan ontcijferen: symbolen die verwijzen naar het werk van Leonardo Da Vinci. Met Neveu begint hij een speurtocht naar het motief van de moord. Maar de politie en de moordenaar zitten hun op de hielen...`Brown toont zich de meester in het opbouwen van de spanning. De lezer wil maar één ding: door, door, door.de Volkskrant`Een boek dat zowel razend spannend is als een buitengewoon informatief en intrigerend leesavontuur.NRC Handelsblad`Een schitterende thriller waarmee u heel wat opsteekt over kunst, religie en geschiedenis.Libelle «
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
De kracht ligt denk ik in het feit dat Dan Brown een meester is in het gebruik van feiten en fantasie op een wijze dat hij de lezer daarin alle ruimte geeft om voor zichzelf uit te maken waar de feiten overlopen in de fantasie of zelfs waar de feiten ophouden en de fantasie de overhand krijgt.
Het thema is om van te smullen. De keuze voor een thrillervorm bijna duivels, want ja, dan heb je een heel grote groep extra die geen weerstand kan bieden aan het geschrevene. Bovendien loopt door de thrillervorm het boek als een trein. Daarnaast prikkelt het onderwerp tot meer en meer willen weten, ook als je met honger naar meer de laatste pagina tot de laatste letter hebt verorberd. Het gegeven zo goed mogelijk, als je bedenkt dat er veel meer werk is verricht om deze theorie in niet-roman vorm te bewijzen, zet je je zonder dat je dit eigenlijk wilt aan heel taaie langdradige boeken die als je vijfhonderd pagina´s doorworsteld hebt je net zoveel kunnen bewijzen als Dan Brown (volgens velen niet dus) kon.
Door Brown heb ik ondermeer "Het Heilige Bloed en de Heilige Graal" aangeschaft van Michael Baigent, Richard Leigh en Henry Lincoln. Ik verwijs hiernaar, vanwege wat ik eerder vertelde. De lust om meer te weten, bevredigd willen zien, was niet echt een simpel te verkrijgen en bovendien niet gehele bevrediging. Vind trouwens dat een oranje sjerp met daarin 'onmisbaar voor alle liefhebbers van De Da Vinci Code' nogal vergezocht en meer een vorm van meevaren op het succes van Brown, dan een eerlijke weergave van de werkelijkheid. Is Brown voor velen een genot om te lezen, blijft dit voor de enkeling die met alle geweld meer wil weten misschien nog net een genot, doch eerder een tenenkrullend je erdoorheen worstelen om dik vierhonderd pagina´s verder met dezelfde niet te beantwoorden vragen geconfronteerd te worden en dus een nogal onbestemd gevoel dit boek dicht te slaan.
Zeker niets voor degene die van de snelle stijl van Dan Brown houden. Wel een boek, dat toont hoeveel moeite drie mensen zich gedurende vele jaren getroosten om erachter te komen of Jezus is gestorven, opgestaan en daarna ten hemelen gevaren, of eerder zich met Maria richting India heeft bewogen om via omzwervingen uiteindelijk in Frankrijk te stranden, of in elk geval te bewijzen dat Jezus hier geheel menselijk is geweest, met vrouw en kind of kinderen zelfs.
Sorry, ik heb vrees ik nu twee boeken in één recensie gepropt.
De score telt hier zuiver voor De Da Vince Code.
Rhy