Hoe dikwijls hoorde Arnold Van de Perre het niet zeggen met een blik mijmerend in de verte, als slot van een pittigeanekdote, vertelling, gebeurtenis… Meer dan ... » 

Hoe dikwijls hoorde Arnold Van de Perre het niet zeggen met een blik mijmerend in de verte, als slot van een pittigeanekdote, vertelling, gebeurtenis… Meer dan twintig jaar lang zocht de auteur zijn hoogbejaarde dorpsgenoten op, gewapend met bloc note en dictafoon. Een aantal van hen was de honderd voorbij en vertelde nog over mythische figuren als Kludden, over hun leven als stoker op stoomboten naar Amerika, over champetters en toveressen, pastoors en schoolmeesters.Het waren bizarre, trieste, aangebrande, maar meestal hilarische verhalen. Met de werktitel “De Mannen van Meldert” groeide een studie die treffend het volksleven in Vlaanderen op het platteland beschrijft. Het gaat hier over mondelinge overlevering, die niet in archieven terug te vinden is, en met dit boek aan de vergetelheid onttrokken wordt. «