Jim slijt zijn avonden in <strong>Café De Waarheid</strong>, een plek waargeen regels gelden, behalve 'die van de gewoonte'. Eenplek waar hij dagelijks zijn oud... » 

Jim slijt zijn avonden in Café De Waarheid, een plek waargeen regels gelden, behalve 'die van de gewoonte'. Eenplek waar hij dagelijks zijn oude schoolvrienden Bertus,Tanja en Steven treft, waar ze bier drinken, veel bier, enpraten over weinig. Na sluitingstijd, terwijl de vogels weerzingen en de eerste mensen zich naar hun werk begeven,wandelt hij al mijmerend naar huis.Door de gestaag groeiende stapel ongeopende rekeningenop zijn deurmat ziet Jim zich genoodzaakt om zijn huiste verlaten. Hij trekt de deur achter zich dicht en beginteen zwervend bestaan. Op zoek naar een veilige plek trefthij op een bankje achter de kerk een zwijgzame vrouw enhaar hondje. Hij noemt haar Marie en zij is hem in kortetijd net zo vertrouwd als het plein bij de kerk.Als via de lichtkrant verontrustende nieuwsberichtenbinnensijpelen raakt zijn leven ontwricht. Het instortenvan de kathedraal, troepenbewegingen aan de grens, stijgendeprijzen voor brood en bier. Het wordt steeds duidelijkerdat de verstotenen, hoe verdeeld zij ook zijn, hunstem moeten laten horen.Café De Waarheid beschrijft de samenleving als onverschillig,apathisch en verdeeld. Hoe houd je je staande ineen wereld, die door haast en hebzucht aan het veranderenis? En in welke mate kan een stad je 'thuis' zijn? MarkBoog brengt een ode aan de stad, die met haar vertrouwdeplekjes en nisjes, haar magnifieke gebouwen en eerbiedwaardigebruggen, haar bankjes en bomen, onhoorbaarzegt: hier hoor je thuis. «