Rob Edens was in 1981 17 jaar toen zijn vader zichzelf van het leven beroofde. Totaal onverwacht – voor Rob. Hulp of begeleiding was er amper. Met hem gaat het ... » 

Rob Edens was in 1981 17 jaar toen zijn vader zichzelf van het leven beroofde. Totaal onverwacht – voor Rob. Hulp of begeleiding was er amper. Met hem gaat het nu – zo’n vier decennia later – desondanks best goed. Maar kun je na zo’n bruut verlies weer gelukkig worden? Edens vertelt zijn eigen verhaal. Hij interviewde daarnaast lotgenoten over hún verlies. Nabestaanden die net als hij rouwden – en in sommige gevallen nog rouwen – om hun naaste: hun partner, kind, moeder, vader, zus of vriend. ‘Ik was op slot gegaan, gevoelloos geworden’ – Annet de Jong ‘Een zelfmoord van een naaste verweeft zich in je leven’ – Sylvia van Dort Rouw na suïcide is echt anders, zeggen experts. Hoe dan? Wat helpt? En waar lopen nabestaanden tegenaan? Helpt het om bij elkaar te komen met mensen die hetzelfde is overkomen? In 1981 was er niets geregeld voor nabestaanden van zelfdoding. Dat blijkt nog steeds zo te zijn. «