Het boek laat je verlangen naar de wereld met anderssoorten. Het creëert het verlangen om zelf een anderssoort te zijn. Maar het doet je in de eerste plaats ook beseffen dat je gelukkig moet zijn om wie je bent!

Een nieuwe Hartman. In iedere zin van het woord. ‘Anders’ is het debuut van een nieuwe reeks. Dit keer neemt Manon Maxim ons mee op reis. Het verhaal speelt zich nu af in het oh zo herkenbare Oostende, maar ook vreemde plaatsen als New York passeren de revue. Ze krijgen niet de magische beschrijvingen uit de fantasiejagers mee, maar zijn ijzersterk door hun herkenbaarheid.
Manon is een sterke jonge vrouw waar ieder van ons zich wel mee kan vergelijken. Ze maakt fouten, ze leert bij, ze heeft lief. Met andere woorden, ze reageert en leeft zoals een normaal mens. Enkel is ze niet normaal. Ze is anders. Dat geeft een extra dimensie aan het verhaal. Het feit dat ze menselijk blijft ondanks haar krachten maakt haar een perfect voorbeeld voor iedereen. Haar vader en mentor Jabar mist deze gebreken. Maar dat mag ook wel te verwachten zijn van een personage zoals hem.
Het verhaal zelf is meeslepend. Ik las het terwijl ik eigenlijk een examen moest leren. Het leren wilde niet lukken. De hele tijd bleef het verhaal door mijn hoofd rondspoken. Cliffhangers zijn er genoeg en zelfs wanneer het verhaal even rustig verder. Zo vergaat het alle personages. De ‘slechteriken’ krijgen zelfs een menselijk kantje dat medeleven oproept.
‘Anders’ is zowel voor fantasyliefhebbers geschikt als voor thrillerfanaten, chicklitmeiden en alle andere boekenwurmen. Het fantasyelement is groot genoeg om een nood eraan te bevredigen als te verwaarlozen mocht men dit net willen in het boek. Het verhaal is zo ijzersterk dat enig minpuntje, als dat er al is, verwaarloosbaar is.
Mijn raad is dan ook: ren naar de dichtstbijzijnde boekhandel en haal je exemplaar. Het zal je achteraf zeker niet spijten ;)