'35 Doden' van Sergio Álvarez

De geschiedenis van het Colombia van Sergio Alvarez over de afgelopen 40 jaar wordt verteld in de ik-vorm. Het is niet zo dat ik deze vertelvorm niet waardeer, maar bij ’35 Doden’ heeft het mij te veel tijd en moeite gekost om de personages, een voor een vertellers in de ik-vorm, te herkennen en er uiteindelijk mee in te stemmen dat het belangrijkste personage onveranderlijk achter anonimiteit schuilgaat.
Het belangrijkste personage in ‘35 doden’ krijgt vroeg in zijn leven al te maken met verlies. Zijn moeder sterft bij zijn geboorte, zijn vader beneemt zichzelf het leven en zijn tante Cristinita haalt hem vervolgens weg uit het pleeggezin, waar hij zich thuis voelt en geborgen weet door de nabijheid van zijn pleegbroer Quique. Zij neemt hem vanuit het rustige Barbacoas mee naar hoofdstad Bogotá, waarbij hij overspoeld raakt door gevoelens van angst en twijfel.
Zijn impulsieve en passioneel geaarde tante sluit zich met hart en ziel aan bij MOREI, de linkse arbeiderspartij en de nog jonge en van zijn tante afhankelijke hoofdpersoon kan niet anders dan haar volgen en meegaan in de revolutie. De omstandigheden bepalen dat hij opgroeit in een commune waar hij zich steeds fanatieker een overtuigd aanhanger van het communisme toont en met gevaar voor eigen leven de strijd aanbindt tegen het kapitalisme.
Na de grootste arbeidersdemonstratie ooit van 1 mei 1975 waarbij links Columbia zich trachtte te verenigen, houden de MOREI en de commune op te bestaan. Dit is voor een belangrijk deel te wijten aan uit de hand gelopen amoureuze en seksuele perikelen. Als vervolgens zijn tante en haar geliefde van de aardbodem lijken verdwenen, zit bij de hoofdpersoon de revolutie niet langer in het bloed.
In het vervolg bepalen toevallige voorbijgangers, vreemden, vorm en inhoud van zijn bestaan. Hij vervolgt zijn weg als bendelid, yogi, poppenspeler, rekruut in het leger en persoonlijk assistent van El Negro Andrada.
Wanneer hij ontdekt dat zijn grote en verloren gewaande liefde Angela guerrillastrijdster is geworden en strijd voert tegen president Beibi, vecht hij zelf in het leger onder het bevel van luitenant Rendón en aan de kant van Beibi. De een bestormt het justitieel paleis, waar de ander het juist moet het verdedigen. De verwachting is dat de regering met de DEME rond de tafel zal zitten om de voortgang van het vredesproces te bespreken als de woede bekoeld is en de doden geteld zijn
Zijn het werkelijk ‘35 Doden’ en meer die Colombia een nieuwe kans geven en bijdragen aan de opbouw van een beter land?
Zijn het werkelijk ‘35 Doden’ en meer die Colombia werk zullen brengen voor iedereen en rijkdom?
Heeft Sergio Álvarez tijdens de negen jaar van voorbereiding en schrijven van zijn recent uitgegeven roman de politieke actualiteit ervan voorzien, gehouden tegen het licht van de vredesonderhandelingen tussen de Colombiaanse regering en de rebellenbeweging FARC in november van het jaar 2012?
Ondanks de ingewikkelde structuur van het verhaal en de verwarring die bij de lezer mogelijk ontstaat door het veelvuldig wisselen van vertellers is ‘35 Doden’ van Sergio Álvarez de moeite van het lezen meer dan waard. De lezer krijgt een zorgvuldig opgebouwd aangrijpend, meedogenloos en weinig hoopvol verhaal voorgeschoteld. Maar ook een prachtige en intelligente roman die een gedetailleerd beeld geeft van de loop van de geschiedenis, de oorsprong van de revolutie en de opstand van de arbeiders. Een oplossing voor de voortdurende strijd in Colombia draagt de schrijver niet aan en het is wat mij betreft volkomen begrijpelijk dat de naamloze hoofdpersoon tot het besef komt dat het op deze aardkloot een zootje blijft en dat hij volwassen is geworden omringd door ’35 Doden’ en meer zonder door te hebben hoe zijn land functioneert.