Bibliophile
is currently reading: Grand Hotel Europa (p. 15)
thinks it is: “bloemrijk taalgebruik”
Lezen is mijn grootste liefhebberij, al van jongs af aan; lekker meeliften op de fantasie van de schrijver, je wereld verruimen buiten je zo bekende, vertrouwde en soms ook verwenste, directe leefomgeving. De plezierigste ontsnapping uit het dagelijks leven. Meestal onderstreep ik wat ik mooi vind in de kantlijn, of ik schrijf er wat bij. Daarom leen ik weinig boeken uit, en nog minder van de bieb. Het mooiste is, vind ik, wanneer ik iets aan een boek overhoud; dat kan inhoudelijk zijn, maar ook vorm en taalgebruik. Het liefst lees ik boeken in hun oorspronkelijke taal, maar ja verder dan onze drie buurlanden kom ik niet. Gemis? Jazeker, meerdere: ik kan bijvoorbeeld geen Frans.
Bijzonder: ik schrijf in elk boek wanneer ik het gelezen heb. Op een keer zie je dan wanneer je een boek nog eens oppakt. Soms lees ik er twee of drie tegelijk. Als ik een boek gelezen heb, schrijf ik altijd op wat ik ervan vind. Het mooiste boek vind ik een verwarrend etiket, dat is zo sterk afhankelijk van de (leef)tijd waarop ik het lees/las. Vrij recent is dat 'De Boekendief', zeer beschrijvend, voor mij niet te wollig, met een fantastische verteller. Dit boek heb ik drie keer gelezen.
»
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Als je heel verslaafd ben aan de boeken die Michael Connelly schrijft, kun je soms niet wachten tot de vertaling er is, laat staan de ruimte besparende pocketeditie. Dus heb ik mijn boekenkast opgescheept met die forse paperback, maar het was het zeker waard want het is weer een heel sterk Harry Bosch verhaal, volgens mij het 19e. Hoewel dit boek op zichzelf staat en ook zeker niet de zoveelste episode uit een serie is, word je als trouwe lezer toch beloont met herkenbare punten. De goed vertrouwde omgeving waar Bosch woont, zijn voorliefde voor jazz en zijn dochter van wie als (over)bezorgde vader intens houdt en genieten kan en die hem alleen al door haar bestaan in zijn werk meer dan motiveert.
Zijn vorige boek Over de grens sluit af met een duidelijke haat-liefde verhouding met de Los Angeles Police Department (LAPD) waardoor hij gedwongen werd vervroegd met pensioen te gaan, ook al won hij de rechtszaak tegen datzelfde LAPD, proef je de vijandigheid van sommige oud collega’s ook in dit boek opnieuw.
In dit boek heeft Harry Bosch intussen een onbetaalde job aangenomen bij de politie (de SFPD) in San Fernando, een kleine enclave in Los Angeles met zijn eigen politiekorps. Dit is een prima plek om zich te verstoppen voor zijn oude collega’s annex werkplek, om toch nuttig bezig te zijn. Hij heeft dit werk ook nodig om te kunnen functioneren als privé detective. En het kan ook niet anders dat hij de insteek in de mogelijkheden die hij bij de politie heeft, gebruikt voor zijn werk als privé detective, met de nodige conflicten.
In The Wrong Side of Goodbye zijn twee verhalen verweven waarin Vietnam en corruptie binnen het corps een rol spelen. Connelly neemt je als lezer in een prima afwisseling bijna natuurlijk mee in de gespannen chaos van Bosch’ overvolle leven. Hij neemt de goed betaalde uitdaging aan om de jeugdliefde (Vibiana) van een steenrijke zakenman op te sporen. Diens bedillerige vader was er destijds niet happy mee dat ze zwanger raakte en ‘took care of it.’ Hij is verder altijd vrijgezel gebleven en heeft geen erfgenamen. Aan het eind van zijn leven wil hij weten of hij van haar nog onbekende nakomelingen heeft. Daarnaast is Bosch bij de SFPD betrokken bij het opsporen van een ‘zieke’ serieverkrachter die zijn slachtoffers op een speciale manier uitkiest, waarvan ik verder maar niets schrijf…
Boeiend en spannend tot op de laatste pagina.
-