Book
Een meisje van zeven zoekt jarenlang naar haar familie.Oost-Pruisen, 1945. Liesabeth Otto is zeven jaar als haar moeder overlijdt. Samen met haar oudere zus en broer probeert ze te overleven en Liesabeth wordt er dagelijks op uitgestuurd om te bedelen. Op een dag krijgt de buurvrouw haar zover om mee te gaan op de paardenkar naar de stad: daar kan ze de winterjas van haar zus verkopen en zo snel aan eten komen. Maar eenmaal in de stad pakt de vrouw de jas af en laat Liesabeth alleen op het station achter. Ze weet zich geen raad. Ze kent de weg niet, en ze weet ook dat als ze niet snel thuiskomt met eten, haar zus niet lang meer zal leven. Uiteindelijk springt Liesabeth op een goederentrein in de hoop dat deze de goede kant opgaat. Ze zal nooit meer thuiskomen. «
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Eerst wel boeiend, maar op den duur een te langdradig verhaal. Wel een erg triest verhaal. Het had wat minder uitgebreid moeten zijn om te blijven boeien
Ik lees met verbijstering over de zwerftocht van een menselijk wezen,
Het is hongerig, vecht tegen kou, zoekt onderdak, is gekleed in lompen, het vlucht.
Het is een kind, amper 8 jaar, een meisje, ze heet Liesabeth Otto en is alleen.
Ze is een bedelkind, een zwerfkind.
Het is 1945 in Oost-Pruisen en Litouwen.
Zwerfkind is een aangrijpende, goed gedocumenteerd, pijnlijk verhaal over een vrouw die haar hele leven de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog mee heeft moeten dragen.
Zij werd geteisterd door zware arbeid in de Goelag, onwetendheid, verkrachting, mishandeling en leed honger. Ze werd een slachtoffer van de omstandigheden in de Sovjet Unie onder het Communisme.
Haar geschiedenis geeft een zeer duidelijk en uitgebreid beeld van de Russische samenleving na Wereldoorlog2:
De openlijke vijandschap naar mensen met een Duitse nationaliteit, de onmogelijkheid om als voormalige gevangene in de Goelag een bestaan op te bouwen, en de reden waarom Liesabeth ervoor heeft gekozen om een licht vergrijp te plegen waardoor ze opnieuw naar de Goelag werd gestuurd.
De roman Zwerfkind wordt door schrijfster Ingeborg Jacobs uitgebreid voorzien van achtergrondinformatie.
Regelmatig vertelt ze over de situatie in een bepaald gebied of geeft een goede beschrijving van historische feiten.
Om haar woorden kracht bij te zetten zijn veel uitdrukkingen of aanduidingen in originele taal geschreven en cursief gedrukt.
De persoonlijke benadering van Ingeborg Jacobs komt tot uiting in haar schrijfwijze door de enigszins kinderlijke manier waarop ze Liesabeth Otto haar verhaal zelf laat vertellen.
Opvallend is de zelfkritiek die zowel door Liesabeth als door schrijfster Ingeborg Jacobs wordt geuit. Ze voelen zich allebei schuldig:
Ingeborg Jacobs omdat ze het leven van Liesabeth heeft willen samenvatten en Liesabeth omdat het haar confronteerde met haar schrijnend verleden waardoor ze niet altijd liefdevol kon omgaan met vooral haar dochter Elena.
Zwerfkind is een weergave over het leven van een van de Wolfskinder zoals ze in Duitsland genoemd worden.
Het is een interessante en emotionele geschiedenis die door de ongelukkige levensloop van één kind bekendheid krijgt.