Flaptekst <strong>Zoute Aarde</strong>Eerst is er de oorlog. Daarna volgt De Ramp. Dan begint ... » 

Flaptekst Zoute AardeEerst is er de oorlog. Daarna volgt De Ramp. Dan begint de wederopbouw en wordt het dorp overvallen door een stille revolutie. Niets blijft meer zoals het is geweest. In enkele decennia wordt een geschiedenis van een kleine duizend jaar zo goed als uitgewist. Het dorp raakt onttakeld. De acht kruideniers, de vijf bakkers, de drie slagers, de twee groenteboeren, de textielhandelaar, de boekwinkel, de drie smederijen etc. gaan failliet of laten zich uitkopen. De twee vlasfabrieken leggen het af tegen de komst van kunststof uit verre landen. De melkfabriek wordt opgeslokt door een combinatie met andere principes. De veertig grote en kleine boeren worden verdreven door de mateloze plannenmakers van de overheid of verleid door uitzinnige bedragen van projectontwikkelaars. Vanuit het westen waait de wind een permanente zure, giftige stank aan van de chemie, die plotseling is doorgebroken en de wereld zal gaan beheersen. Het eiland Rozenburg wordt omgewoeld. Roofvogels vallen dood uit de lucht, notenbomen gaan dood, mensen sterven aan astma en bronchitis. Het kostbare natuurgebied ‘De Beer’ wordt vernietigd en aan de horizont ontstaat een mastbos van flikkerende, vuurspuwende, ijzeren pijpen. Dit is het verhaal van het dorp Zuidland op Voorne en Putten, verteld door Rudie van Meurs die daar werd geboren en woonde. Het staat model voor tientallen andere dorpen waar de geschiedenis zich op eenzelfde manier voltrekt. Ooit zelfstandige, autonome dorpen, zelfvoorzienend, zelfredzaam met in vrijwel elk huis een ambacht, een winkel of gedoe die anderen tot voordeel zijn, op ideeën brengt en werk oplevert. Voorbij.Op Zuidland heeft de bevolking zich intussen enige malen verdubbeld, een ontwikkeling die voorlopig nog wel door zal gaan. Op de plaats van de melkfabriek staat nu een discount die ook brood en vlees en pleisters en motorolie en onderbroeken verkoopt – concurrentie bestaat niet meer. Alles wat groot is heeft het kleine verpulverd. Het dorp heeft zich intussen ontwikkeld tot een slaapdorp van Europoort, met oneindig gekopieerde woningen zonder enige oorspronkelijkheid. Mooie, oude boerderijen zijn verbouwd tot zorginstellingen voor gehandicapte kinderen. Een idee van slimme zakenmensen die doen wat de overheid nalaat. De machtige gereformeerde kerk is wat eigentijdser geworden, met nog maar één dienst op zondag en straks – als de consistorie het algoritme gaat inzetten voor het gunstigste tijdstip van kerkgang – nóg minder.Er wonen nu zo’n zesduizend mensen die elkaar niet of nauwelijks kennen. Daarom ook dit boek om de nieuwe bewoners te herinneren aan de geschiedenis die aan hun komst voorafging. «