Welcome to Boeklezers.nl

Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».

Sign Up

Zonder poespas naar de tapas

- Zonder poespas naar de tapas
 
 
 
 
 
(4)

'Hoe was je reis?'
'Och, tja, we zaten in Spanje vast met de camper in een nauwe steeg, vlak voor Portugal bliezen we de motor op, bij het vrijkamperen werden we door een bosbrand verrast en meer van zulk soort “futiele” dingen. Maar verder heel gaaf!'

U kent al een reisverhaal over Spanje en Portugal? Maar kent u de “schatten” die daar verstopt liggen? In 2010 stond een reis door Andorra, Spanje, Gibraltar en Portugal voor Erik en Roos Boum in het teken van natuur, cultuur en geocachen. Geocachen is een mondiaal zoek-en-vind-spel waarbij men “schatgraaft” op meer dan een miljoen prachtige locaties die vaak niemand meer een blik waardig gunt. In vierenveertig dagelijkse, anekdotische hoofdstukken met meer dan 100 foto’s biedt Roos Boum u herkenning over oude beschavingen en landsgewoonten. Met haar eerlijke stijl spreekt zij uw vijf zintuigen aan en vertelt met relativerende humor en de nodige zelfspot, zeker inzake de man/vrouw-relatie, over hun belevenissen in deze vernieuwende reisroman. Reis mee met Roos en Erik en laat u bekoren door de schitterende pracht van het Iberisch Schiereiland.

Kort fragment – De schat moet hier liggen. Het huisje boven de ondergrondse bron is compleet overgroeid met klimop en bramen en heeft een grappig koepeldakje. De deur is reeds lang geleden verdwenen, net zoals de ruiten. In de kleine ruimte omhult het duister ons, slechts spaarzaam licht valt door de ronde overgroeide ramen. We horen, en o bah; we voelen water stromen! Zacht glijdt het nat langs onze schoenen. Ons zaklantaarntje geeft slechts een miezerig lichtje, net voldoende om te zien dat er in het midden door een kanaaltje, water stroomt. Prachtig, helder water. We gaan de smalle, donkere tunnel binnen. Hier en daar is hij ingestort en liggen de stenen in het watertje. Langzaam, meer op de tast dan dat we wat zien, schuifelen we wijdbeens verder. Op iedere “kade” langs het watertje, een voet. Ik concentreer me op waar ik in het schemerige licht mijn voeten neerzet. Stukken stuc breken af onder mijn steunzoekende handen. Er volgt een trap met vijf spekgladde treden. Een baan licht valt naar binnen door de kapotte muur. Ineens pakt iets mijn haar!

More reviews