Lot van Dijk wordt tot haar grote teleurstelling van de spannende Amsterdamse recherche overgeplaatst naar het politiekorps in Twente. Tijdens een nachtdienst, waar ze zich doorheen moet slepen, komt er een melding binnen dat er in een afgelegen hutje een lijk van een tienermeisje is gevonden.
Lot is er al snel van overtuigd dat het om een seriemoord gaat en staat te popelen van ongeduld om eindelijk als profiler te kunnen beginnen. Het team is echter niet gecharmeerd van haar bemoeienissen en wordt ze belemmerd het gedrag van de dader te analyseren en haar werk als profiler goed te kunnen uitvoeren. Ze wordt behoorlijk tegengewerkt, totdat er een tweede lichaam wordt gevonden en er wel naar haar móet worden geluisterd.
De proloog waar “Zomermeisje” mee begint beschrijft een vluchtscène die mij meteen het verhaal introk in de juiste toonzetting. Daardoor kon er niet meer mee stoppen.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van zowel de dader als vanuit Lot, de hoofdpersoon. In de verhaallijn van de dader wordt niets te vroeg losgelaten over het waarom zodat ik steeds meer over hem te weten wilde komen. Daar tegenover staat dat de verhaallijn van Lot wat terughoudender is, waardoor het geheel mooi is gedoseerd. Beide personages zijn goed uitgewerkt
Dat Jobien al geruime tijd bij de politie werkt is goed te merken, want het politiewerk is tot in details uitgewerkt waardoor het verhaal kracht en pit heeft. Door de vlotte en daardoor vaartvolle schrijfstijl had het verhaal mij vanaf het begin volledig in de greep, temeer dat de spanning steeds maar toeneemt.
Dit debuut vraagt om meer verhalen rondom de profiler Lot en haar collega’s. Ik kijk er in ieder geval naar uit!