De hoofdpersoon Annie in dit boek is een heerlijk kind. De problemen die op haar pad komen lost ze als een hedendaagse Pippi Langkous op. En net als ze denkt dat het weer goed is dient zich iets nieuws aan. Annie lost ook dat weer voortvarend op. Als je niet zou weten dat Annie pas veertien jaar oud is, zou je denken dat je met een volwassene te maken hebt met heel veel levenservaring.
Annie woont met haar moeder en opa op een kersenboerderij. Over haar vader is eigenlijk niets bekend. Zowel Annie als haar moeder bedenken elke keer weer een nieuwe “vaderversie”. Als snel blijkt dat Annie te midden van deze volwassenen gewoon alleen is. Haar moeder en opa maken bijna dagelijks ruzie en Annie moet zich maar zien te redden. Als zowel moeder als opa plotsklaps verdwijnen blijft Annie alleen achter op de boerderij en bestiert ze deze alsof ze nooit anders heeft gedaan. Met de hulp van de enigszins achterlijke Galle en de lokale apotheker komt ze er steeds weer uit. Echter een onverwachte gebeurtenis dreigt Annie op een bepaald moment boven het hoofd te groeien.
Het boek leest echt als een trein. De gebeurtenissen volgen zich in een heel prettig tempo op. De oplossingen voor de problemen die Annie voorgeschoteld krijgt zijn allemaal heel logisch. En dat maakt het boek heel prettig om te lezen. Elk probleem heeft een oplossing. Het maakt ook dat je na het uitlezen van het boek nog lang met Annie in je gedachten zit.