Lang heb ik me verborgen gehouden voor de wereld om mij heen, maar doen we dat niet allemaal? We laten glimpen zien van wie we werkelijk zijn, maar de wereld da... » 

Lang heb ik me verborgen gehouden voor de wereld om mij heen, maar doen we dat niet allemaal? We laten glimpen zien van wie we werkelijk zijn, maar de wereld daarbinnen, onze werkelijke gedachten en gevoelens, blijven verborgen. In dit boek maak ik jou deelgenoot van mijn reis, omdat ik tijdens mijn reis heb geleerd dat juist het delen van mijn werkelijke, diepste zelf het belangrijkste handvat is voor het begrijpen van wie en wat ik ben, als mens.

Dat schrijft Isabella Sophia in het voorwoord van haar boek over haar lange weg terug naar huis. Het gaat over verhoudingen en het doorbreken van oeroude patronen, over liefde en loslaten, afgescheiden zijn en verbinden. Vanuit de angst om niet goed genoeg te zijn, afgewezen te worden, ging zij op zoek naar haar diepste zelf. Al klimmend en worstelend ontdekte ze een soort universele strijd, die menigeen zal herkennen. Zij vond een weg terug naar de eenheid en ontdekte dat je altijd afgescheiden zult zijn van de ander, als je vervreemd bent van jezelf. De inzichten en wijsheden die in dit boek worden belicht zijn zonder pretentie gebracht, op een uiterst plezierige en toegankelijke manier. Ze zijn heel eenvoudig toe te passen, met opmerkelijk resultaat. Een vluchtheuvel in de woelige stromen van deze tumultueuze tijden.

«