De basisveiligheid van elk mens komt in de eerste plaats uit zijn directe omgeving. Van de mensen met wie je dingen deelt en wilt delen, van wie de denk- en lee... » 

De basisveiligheid van elk mens komt in de eerste plaats uit zijn directe omgeving. Van de mensen met wie je dingen deelt en wilt delen, van wie de denk- en leefwereld bekend, voorspelbaar, betrouwbaar, zeker is, zoals van je ouders, broers en zussen, verwanten, je leeftijdsgroep, je vriendenkring, buurt, schoolklas: mensen met wie je je veilig voelt: 'ons soort mensen'. De kernvraag voor democratische samenlevingen is dan hoe die zo ingericht kan worden dat die de veiligheid en ontplooiing van die groepen ondersteunt en tegelijkertijd inkadert in het grotere geheel van de samenleving.Dit boek brengt in kaart hoe de samenleving er vanuit het perspectief van groepen van Turkse, Marokkaanse en autotochtone herkomst uitziet en hoe die beleefd wordt. Het gaat om zowel het beeld van zichzelf als die van de andere groepen, en over de gevoelde gevolgen daarvan voor hun leven en de samenleving. Dit levert materiaal op dat zelden zo bij elkaar gebracht is. Het geeft een beeld van hoe elk van de groepen zijn omgeving beleeft en van de verscheidenheid binnen die groepen.Maar het beeld dat uit deze publicatie als geheel oprijst, is weinig rooskleurig. De beeldvorming van groepen over elkaar is ongenuanceerd en de duurzame contacten beperkt. Er is dus werk aan de winkel. De voegen van het gebouw van de samenleving hebben duidelijk meer bindend cement nodig om stevig te zijn en te blijven. En dat kan alleen met de medewerking van alle betrokkenen gebeuren. «