Christenen hebben een dwars geloof. Ze geloven tegen de feiten in. Een man sterft een schandelijke dood aan een kruis, en zij ge-loven dat hij leeft, meer dan o... » 

Christenen hebben een dwars geloof. Ze geloven tegen de feiten in. Een man sterft een schandelijke dood aan een kruis, en zij ge-loven dat hij leeft, meer dan ooit.
Mensen staan elkaar naar het leven, en zij geloven dat alle mensen broeders en zusters zijn, kinderen van Vader en dat een mens zichzelf pas vindt als hij de ander voor laat gaan.
Dit boek wil met dit geloof laten kennismaken. De auteurs doen dit vanuit hun eigen betrokkenheid bij het christelijk geloof. Zij trachten daarbij recht te doen aan de verschillen die er tussen christenen zijn, maar geven ook aan wat alle christenen gemeen hebben. Zij willen dat de lezer niet alleen de christelijke levens-beschouwing leert kennen, maar er ook begrip voor krijgt.
Zij beperken zich niet tot uiterlijkheden, maar besteden vooral aandacht aan het levensgevoel, het denken en het handelen van christenen in hun dagelijks leven.
Dit boek richt zich naar leraren, opvoeders en iedereen die dagelijks geconfronteerd wordt met vragen over het christelijk geloof en het niet altijd zo gemakkelijk vindt om daar op te antwoorden.
JEF DE SCHEPPER studeerde filosofie en theologie in Rome. Hij was in Belgi n Nederland werkzaam in verschillende functies bij de opleiding en begeleiding van docenten en leraren op het terrein van godsdienst en levensbeschouwing. Van 1990 tot 2000 was hij werkzaam op de Fontys-Pabo in Tilburg. Van 2000 tot 2005 was hij redactielid van de methode Hemel en Aarde.
In 2004 verscheen van zijn hand Levensbeschouwing Ontwikkelen. Didactiek voor godsdienst/levensbeschouwing in het primair onderwijs (Kwintessens, Amersfoort). Hij schreef dit boek met medewerking van Lies Dalemans (Karel de Grote-hogeschool Antwerpen), Anneke Vermaas (Katholieke Pabo, Zwolle) en Patrick Van Lommel (Avans-hogeschool, Breda).
Als toelichting bij de cover:
Mijn innerlijk leven en mijn evolutie als schilder droegen mij als het ware naar het mooiste thema van mijn carri : de zelfgave. Handen die zich opengespreid tot U strekken, handen die zichzelf geven.' FELIX DE BOECK «