Ik schuif door naar de verste stoel, zodat Mascotte naast me kan zitten. Mijn ogen turen gefixeerd naar het dossier waarop mijn naam staat getypt. Mijn strafbla... » 

Ik schuif door naar de verste stoel, zodat Mascotte naast me kan zitten. Mijn ogen turen gefixeerd naar het dossier waarop mijn naam staat getypt. Mijn strafblad wordt opengeslagen. De kaft is zachtroze van kleur. De oncoloog kijkt me ernstig doordringend aan en wazig staar ik terug. Ik bedenk dat hij dit moment waarschijnlijk vaak heeft geoefend voor de spiegel thuis. Hij haalt diep adem zodat hij heel veel informatie in één teug kan vertellen. Ik hoor hem met een officiële toon in zijn stem vertellen dat hij geen goed nieuws voor me heeft. Hij eindigt de zin met het woord 'helaas.'

In dit boek vertelt Marita Waterlander hoe haar leven compleet veranderde toen ze de diagnose kanker kreeg. Gesteund door haar trouwe vriendinnen en vol zorg over haar dochters zet zij stappen die al heel veel vrouwen voor haar hebben moeten zetten. Ze beschrijft haar wederwaardigheden op originele en aansprekende wijze, vol humor. Een bijzonder verhaal, over een enerverende tijd.
«