Arturromans lenen zich goed voor een intertekstuele benadering. In deze romans komen namelijk voortdurend dezelfde personages, thema's, motieven, verhaalstructu... » 

Arturromans lenen zich goed voor een intertekstuele benadering. In deze romans komen namelijk voortdurend dezelfde personages, thema's, motieven, verhaalstructuren en situaties voor. Iedere nieuwe roman is verbonden met een aantal oudere romans (specifieke intertekstualiteit) en gaat in dialoog met de genreconventies (generische intertekstualiteit). De oudste Middelnederlandse Arturromans, bewerkingen van Franse romans à la Chrétien, dateren waarschijnlijk uit de jaren '20 van de 13e eeuw. Tussen 1230 en 1320 werden in Vlaanderen ook drie oorspronkelijk Middelnederlandse romans geschreven: eerst Walewein, daarna Moriaen en vervolgens de Ridder metter mouwen. Van elk van deze teksten beschrijft Bart Besamusca de specifieke en de generische intertekstualiteit.De dichters van Walewein, zo blijkt uit tal van verbindingen, keren zich tegen de destructieve invloed die het idee van de religieuze ridderschap in de invloedrijke prozacyclus Lancelot-Graal had op het hoofs-ridderlijke beeld van de Arturwereld. Het zwe «