Book
In november 2007 was Amanda Knox 20, en ze was net een paar weken eerder naar Perugia in Italië verhuisd om daar Italiaans te gaan studeren toen haar vriendin en huisgenote, de jonge Engelse studente Meredith Kercher, op wrede wijze werd vermoord. Het moordonderzoek haalde wereldwijd de voorpagina's en toen Amanda werd gearresteerd, zou ze het middelpunt worden van een mediahype. Jong en naïef als ze was, verdrietig om de verschrikkelijke dood van haar vriendin en met niet meer dan basiskennis van het Italiaans, werd ze aan zware verhoren onderworpen en had ze de grootst mogelijke moeite om de politie te verstaan en te zorgen dat ze zelf werd begrepen. Tijdens de rechtszaak die volgde werd ze het mikpunt van internationale kritiek en speculatie, en haar zaak werd op de voet gevolgd door de rioolpers. In 2009, na een zeer omstreden rechtszaak, werd ze ten onrechte veroordeeld voor de moord. In oktober 2011, nadat Amanda vier jaar in een Italiaanse gevangenis had doorgebracht en een langdurige beroepsprocedure had doorlopen, werd het vonnis vernietigd. Amanda vloog direct terug naar de Verenigde Staten.In Wachten tot je gehoord wordt vertelt Amanda Knox voor het eerst welke verschrikkingen ze werkelijk heeft moeten doorstaan. Op basis van de dagboeken die ze bijhield en de brieven die ze schreef gedurende haar gevangenschap, geeft Amanda vastberaden een zeer persoonlijk verslag van haar aangrijpende ervaringen, van de verslagenheid over de moord op haar vriendin tot de talloze fouten en misverstanden die tot haar arrestatie zouden leiden. Ze vertelt uitgebreid hoe het was om als twintigjarige in een vreemd land gevangen te worden gezet voor een misdaad die ze niet had begaan en om door de internationale media te worden afgeschilderd als een demon. Ze schetst wat het betekende voor haar familie en vrienden die steeds op en neer pendelden om te zorgen dat ze nooit lang alleen zou zijn. Ze beschrijft hoe haar relatie met de mensen die in haar onschuld geloofden sterker werd en hoe de kracht van haar familie haar door de zwaarste tijd van haar jonge leven heen heeft geholpen. Uit haar gloedvolle beschrijving van de uren direct na de rechtszaak en haar vlucht terug naar de Verenigde Staten blijkt hoe dankbaar Amanda is dat ze nu weer toekomstplannen kan maken. Wachten tot je gehoord wordt is een openhartig verslag van een nachtmerrie die werkelijkheid werd, de gerechtelijke dwaling die daarop volgde en de standvastigheid van alle betrokkenen, ook al leek alles tegen te zitten. Dat maakt het tot een autobiografie zoals er maar weinig zijn geschreven.Amanda Knox werd in 2009 in Perugia in Italië veroordeeld voor moord. In 2011 werd dat vonnis vernietigd en werd haar onschuld vastgesteld. In maart 2013 verwierp het Italiaanse Hof van Cassatie de vrijspraak en besloot dat het proces moet worden overgedaan. Knox woont nu in Seattle, de stad waar ze vandaan kwam, en studeert aan de schrijversvakschool. «
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Amanda Knox is een Amerikaanse geboren in 1987 in Seattle, ze studeert daar aan de schrijversvakschool. Ze zat 4 jaar in de gevangenis in Italië voor een moord die ze niet pleegde.
In 2007 trok de toen twintigjarige Amanda naar Italië om Italiaans te studeren. Zes weken later werd ze gevangen genomen voor de moord op haar vriendin en huisgenote Meredith Kercher. Onmiddellijk was zij eigenlijk de hoofdverdachte. Ze ging naar de gevangenis in afwachting van haar proces. In 2009 werd ze veroordeeld voor moord. In 2011 werd het vonnis vernietigd en kwam ze vrij, haar onschuld werd bewezen. Nu dit jaar, op 26 maart 2013 verwierp het Italiaanse Hof van Cassatie de vrijspraak, het proces moet worden overgedaan. Dit nieuws werd bekend gemaakt een maand voor het boek verscheen. Alles wat ze schreef in het boek kan nu tegen haar gebruikt worden. Ze hoeft niet op het proces aanwezig te zijn maar kan wel terug de gevangenis ingaan. Onwerkelijk!
De cover wordt gesierd met een integere foto van Amanda. De achterflap bestaat uit een brief die Amanda aan haar moeder schreef net voor zo vrij zou komen in 2011. Ze wist toen nog niet wat het vonnis zou zijn, heel aangrijpend, volwassen geschreven.
De proloog begint met het vonnis van 2009. Daarna blikt het boek terug naar 2007 tot het vonnis van 2009 en daarna de vrijlating in 2011. Het is een heel openhartig boek. Het eerste deel echt van minuut tot minuut, van dag tot dag beschreven. Amanda schuwt niet om gebreken en misstappen te beschrijven. Een heel intiem boek ook, het weinige wat ze had in gevangenschap houdt ze niet verborgen voor de lezer. Haar emoties zijn mooi weergegeven, als lezer beleef je ze als het ware mee. Ze blikt regelmatig terug op momenten in het verleden waar het voor haar al, toen onbewust, verkeerd begon te lopen. Dit door eigen toedoen, door politie en pers. Ze beschrijft het gevoel waarmee ze naar Italië vertrok, het jeugdig enthousiasme, de sprong naar volwassenheid voor haar. Dit staat in schril contrast met de rest van het boek waarin ze met momenten heel somber is en zelfs denkt aan zelfmoord. Het geloof in de eerlijkheid van de mensen wordt onder haar voeten weggemaaid. Je ziet hoe ze van een naïeve jongvolwassene uitgroeide tot een kritische vrouw. Weliswaar is dit moeten gebeuren in spijtige omstandigheden.
Korte hoofdstukken, dit leest aangenaam. Zorgt ervoor dat je even naar adem kunt happen tussendoor. Het leest trager dan een fictieve thriller omdat je hier bij deze waargebeurde thriller de realiteit wil vatten die dikwijls moeilijk te vatten is. Er staan ook heel wat foto’s in over het proces. Dit maakt het geheel nog levendiger voor de lezer. Een boek dat je echt naar de keel grijpt!