Zowel in de vrouwenbeweging als in politiekringen zelf werd begin deze eeuw aangedrongen op aanstelling van vrouwen bij de politie. Zo zocht de Rotterdamse poli... » 

Zowel in de vrouwenbeweging als in politiekringen zelf werd begin deze eeuw aangedrongen op aanstelling van vrouwen bij de politie. Zo zocht de Rotterdamse politiechef Roest van Limburg voor zijn strijd tegen de prostitutie een politieassistente, een beschaafde vrouw met 'ruime doch frisse levensopvatting' die 'iets aan sociale arbeid' had gedaan. Dina Sanson voldeed aan de criteria en nam in 1911 als eerste politievrouw achter haar werktafel plaats. Haar afkomst, opleiding en werkzaamheden stonden model voor die van veel politievrouwen van de eerste helft van deze eeuw. Vrouwen werden alleen geschikt geacht voor niet-repressieve taken en in een 'vrouwelijk rol' aangesteld en geaccepteerd. Zij deden jeugd- en zedenzaken en hielden, vanaf 1953, in uniform toezicht op de verkeersveiligheid. Zelfs als zij in risicovolle omstandigheden werkten, mochten politievrouwen tot in de jaren zeventig geen wapens dragen. Pas langzaam drong het besef door, dat onderdelen van het politiewerk op oneigenlijke gronden voor «