Net als in de beelden van de gebroeders Lumiëre, de uitvinders van de filmkunst, wordt in deze gedichten van Lucas Hüsgen de wereld haast tastbaar. Maar het is ... » 

Net als in de beelden van de gebroeders Lumiëre, de uitvinders van de filmkunst, wordt in deze gedichten van Lucas Hüsgen de wereld haast tastbaar. Maar het is een wanhopige wereld die hier verschijnt: zoekend naar anarchistische schoonheid die opstaat tegen de verwoesting, al wordt ordening daarbij niet geschuwd.

De zuivere poëzie die daaruit ontstaat, is tegelijkertijd een uitnodiging het eigen menselijke gewicht niet al te serieus te nemen. De woorden worden in hun dans van mogelijkheden welhaast even onafhankelijk als de niet-menselijke wereld graag zou willen zijn. Die innerlijke vrijheid is er natuurlijk ook voor de lezer. «