Bij meester voel ik hetzelfde als bij mijn moeder, een leeg gevoel waar ik naartoe gezogen word en tegelijk geen raad mee weet. Het voelt alsof meester alleen i... » 

Bij meester voel ik hetzelfde als bij mijn moeder, een leeg gevoel waar ik naartoe gezogen word en tegelijk geen raad mee weet. Het voelt alsof meester alleen is op de wereld, zo voelt dat bij mijn moeder ook. Maar tegelijk klopt daar niets van, omdat mijn moeder Bertus heeft en meester heeft een vriend. Daarom denk ik ook weleens even dat het in mezelf zit, dat lege gevoel. Vreemd is alleen dat het weg is als ik niet bij meester ben en vreemd is ook dat het alleen terugkomt bij mijn moeder. Bij niemand anders heb ik dat. Ook als ik fiets en helemaal alleen ben is het er niet en zelfs op het schoolplein, waar heel veel kinderen zijn, voel ik dat niet. Dan ben ik vol van binnen, door alles wat er om me heen gebeurt.
Ze is de jongste van vier zussen en na haar komen nog twee broertjes. Te midden van de anderen probeert ze zichzelf samen te stellen uit de chaos om haar heen. De mensen zijn vaak verwarrend voor haar. Haar moeder is regelmatig ziek en dan weet ze niet wat ze heeft. En er is iets met de meester, maar daar mag je niet over praten. Ze woont aan de kant van de Rijksweg waar geen vriendinnen mogen komen omdat dat te gevaarlijk is. Ze doet haar best om net te zijn als de anderen, maar dat lukt vaak niet. Diep onder de dekens kan ze de wereld klein maken. En langzaam zoekt ze haar weg, naar een wereld die ze kan begrijpen.
«