Joop Goudsblom zet zijn memoires in dit nummer voort: 'Als kind deed ik natuurlijk niet anders dan voorbeelden kiezen, mijn vader in de eerste plaats. Ik volgde... » 

Joop Goudsblom zet zijn memoires in dit nummer voort: 'Als kind deed ik natuurlijk niet anders dan voorbeelden kiezen, mijn vader in de eerste plaats. Ik volgde hem na in wat ik hem zag doen en hoorde zeggen; alleen als hij met opzet probeerde me iets bij te brengen dat hem na aan het hart lag, zoals knutselen of schaken, strandde dat vaak op ongeduld en frustratie bij ons allebei. Wat ik dan van hem overnam was juist datgene waarvan het niet de bedoeling was dat ik het zou overnemen: het prikkelbare en het driftige.'Verder probeert Jeroen van Kan een brief aan Hans van den Bergh het hiernamaals binnen te smokkelen, beschrijft Edith Wharton de wederwaardigheden van New Yorkers in Rome, reist Merijn de Boer schrijver Albert Helman achterna door de binnenlanden van Suriname, vervolgt Carel Peeters zijn kroniek, ditmaal over Bittere bloemen van Jeroen Brouwers, en dragen Viktor Frölke, Julien Ignacio, Marijke Schermer en Michiel Heijungs verhalen bij en Nickie Theunissen, Hedwig Selles, Sebastiene Postma en Jan Kruizinga nieuwe gedichten. «