Tijgeroog

'<strong>Tijgeroog</strong>' is een intrigerende mix van melancholie en verwondering. De gedichten laten zich lezen als een aangename woordenwandeling die je ev... » 

'Tijgeroog' is een intrigerende mix van melancholie en verwondering. De gedichten laten zich lezen als een aangename woordenwandeling die je even doet stilstaan bij de drukte van alledag. In een eenvoudige stijl weet Nom de plume op een bijzonder knappe manier te raken, soms spelend op specifieke situaties, maar zich meestal beroepend op universele emoties. De auteur, die zich met haar poëzie als een schim op het veld tussen droom en werkelijkheid begeeft, ontbrandt moeiteloos kleine vonkjes in iedere lyrische ziel. Een dichtbundel die je jezelf cadeau zou willen doen. Behaaglijk én beklijvend. Drijvend en dobberend langs de oevers van haar beleving en omgeving, gaat Nom de plume op zoek naar de randjes en kleine kantjes van het zijn. Met een minimum aan woorden schept ze poëzie die bij iedereen een snaar raakt en bovendien naar meer smaakt. Nom de plume is het alter ego van Barbara Van Loo (1982), een Belgische nomade. Met de voeten in de Westhoek, het hart in Brussel, de armen rond Brugge en Gent en het hoofd in het Waasland. Dichten is voor haar observeren, absorberen, registreren en inspireren. Met 'Tijgeroog' zet ze haar eerste stappen in de poëziewereld. «