<strong>Stads- en regioscan in de grootste Brabantse gemeenten</strong><br/>De reeks Politiewetenschap is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie & Wete... » 

Stads- en regioscan in de grootste Brabantse gemeenten
De reeks Politiewetenschap is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie & Wetenschap, een zelfstandig
onderdeel van de Politieacademie. Politie & Wetenschap beoogt een stimulans te geven aan zowel de (weten schap -
pelijke) kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid als de daadwerkelijke benutting daarvan in
praktijk, beleid en opleiding. Publicaties in de reeks Politiewetenschap betreffen in het algemeen studies met een
meer theoretisch, verkennend of beschouwend karakter.
Een van de opmerkelijke uitkomsten van de Gemeentelijke Veiligheidsindex (GVI), het jaarlijkse landelijke
overzicht waarin gemeenten worden gerangschikt naar hun criminaliteitsniveau, is de hoge positie van de
grote Brabantse gemeenten. Over een reeks van jaren scoren Eindhoven, Den Bosch, Tilburg en ook Breda hoog
met een onveiligheid die ligt op het niveau van de vier grote steden in ons land. Hoe valt dit te verklaren?
In deze studie wordt verslag gedaan van een bijzondere zoektocht naar diepere achtergronden en verklaringen en
naar innovatieve methoden om de zichtbare 'aangifte criminaliteit' in de steden te verbinden met onderliggende
criminele (infra)structuren. Die onttrekken zich vaak aan het zicht, maar zijn wel geworteld in de bijzondere
ligging en historie van Brabant.
De Brabantse regio telt, zo blijkt, veel criminele groeperingen. Sommige van die groepen spelen al lang een
rol in de Brabantse historie (onder meer kampers en autochtone criminelen). Andere profiteren van de riante
criminele gelegenheidsstructuren van tegenwoordig (onder meer Turkse, Marokkaanse en Antilliaanse criminele
groepen). Het veiligheidsbeleid mag zich dus niet beperken tot de aanpak van zichtbare criminaliteit of van
onveiligheidsgevoelens. Daar werd tot nog toe prioriteit aan gegeven, met als (onbedoeld) gevolg dat men het
zicht op de onderliggende criminele infrastructuur is kwijtgeraakt en criminele groepen relatief ongemoeid
zijn gelaten. Het veiligheidsbeleid zal effectief gericht moeten worden op criminele groeperingen. Dat vergt
een adequate mix van effectieve lokale en bovenlokale interventies van bestuurlijke en justitiële aard, met
als basis een stevige kennis- en informatiepositie.
«