Dit boek bundelt bespiegelingen over God en over de christelijke religie. Het is geboren uit een jarenlange treurnis, uit de klacht dat de bijbels-christelijke ... » 

Dit boek bundelt bespiegelingen over God en over de christelijke religie. Het is geboren uit een jarenlange treurnis, uit de klacht dat de bijbels-christelijke overlevering aan het begin van de eenentwintigste eeuw nagenoeg tot zwijgen gebracht is, uit het verdriet dat de teloorgang van het christendom door velen met opluchting wordt begroet en niet als een verlies wordt ervaren. Toch is het geenszins uit op restauratie, en handhaaft het een onverbiddelijke kritiek op wat het christendom is en geweest is. Maar hoe gereserveerd het zich ook opstelt tegenover het bestaande christendom, het draagt eveneens een hoop uit, een geloof in de onvervulde beloften van de bijbels-christelijke overlevering.

Deze bespiegelingen houden halt bij enkele mijlpalen uit de christelijke traditie: van de evangelies en Paulus tot Nietzsche, van Eckhart en Hölderlin tot Heidegger, van Eliot tot Saramago. Ze zijn geschreven vanuit de overtuiging dat een bezinning op het christendom een gesprek moet aangaan zowel met de filosofische en theologische traditie als met grote literaire kunstwerken. Ze gaan op zoek naar sporen van geloof en worden gestuwd door de vraag wat het betekent te zeggen dat God dood is, of dat God het Woord is, of liefde, en wat het betekent te geloven na de extreme gebeurtenissen van de twintigste eeuw.

Het tentatieve karakter maakt als het ware de eigenheid van deze onderneming uit en is recht evenredig met de nood die erin schuil gaat. Durven wij de erfenis van het bijbels-christelijke verleden aan, d.w.z. durven wij dit verleden herdenken? Met welke brokstukken van die verpulverde overlevering gaan wij de toekomst tegemoet?

Een boek dat zich op even lucide als gepassioneerde wijze teweer stelt tegen het heersende opinieklimaat ten aanzien van de christelijke traditie. Geen pleidooi voor restauratie, wel voor een grondige herbezinning op onze verhouding tot die traditie.

Dirk De Schutter (1954) studeerde literatuurwetenschappen en wijsbegeerte aan de KULeuven en aan de Georgetown University in Washington D.C. Hij promoveerde in 1986 tot doctor in de wijsbegeerte met een proefschrift over Martin Heidegger, en is verbonden aan de HUBrussel en de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij vertaalde werk van Jacques Derrida en Hannah Arendt en publiceert over 19de- en 20ste-eeuwse wijsbegeerte en literatuur. «