De voorbije decennia neemt het armoederisico van de bevolking niet af. Integendeel, het groeit. Ook worden beleidsmaatregelen steeds meer gestuurd vanuit een ‘v... » 

De voorbije decennia neemt het armoederisico van de bevolking niet af. Integendeel, het groeit. Ook worden beleidsmaatregelen steeds meer gestuurd vanuit een ‘voor-wat-hoort-wat’-redenering. Deze evolutie heeft uiteraard ook gevolgen voor sociaalwerkpraktijken. Vanuit hun engagement ten aanzien van sociale rechtvaardigheid is het belangrijk om na te denken of de rol van sociaal werkers ligt in het integreren van personen in armoede in de samenleving of ook in het veranderen van deze samenleving.Dit boek richt zich op dit spanningsveld en op de manier waarop sociaal werkers proberen om participatieve praktijken in de strijd tegen armoede vorm te geven. Concreet bouwt dit boek verder op een onderzoek in Verenigingen waar Armen het Woord Nemen. De centrale vragen zijn: Welke uitdagingen ervaren sociaal werkers in het vormgeven van participatieve praktijken? Hoe kan men laagdrempelige plaatsen creëren waar mensen in armoede als gelijkwaardig worden erkend? Hoe kan men zorgen dat dergelijke praktijken telkens verbonden blijven met de structurele strijd tegen armoede? En welke plaats kan de participatie van mensen in armoede hierin krijgen?Katrien Boone promoveerde aan de Universiteit Gent tot doctor in het sociaal werk met een proefschrift getiteld ‘Social work, poverty and parity of participation: A search for social justice’. Ze ondernam een intensief onderzoeksproject in Verenigingen waar Armen het Woord Nemen. Momenteel is zij lector aan de Hogeschool West-Vlaanderen.Griet Roets en Rudi Roose doceren aan de Vakgroep Sociaal Werk en Sociale Pedagogiek van de Universiteit Gent. «