<em>Skippy tussen de sterren</em> beschrijft één enkele catastrofale herfst op het internaat Seabrooks, gezien vanuit zo'n twintig verschillende uitgeschreven p... » 

Skippy tussen de sterren beschrijft één enkele catastrofale herfst op het internaat Seabrooks, gezien vanuit zo'n twintig verschillende uitgeschreven perspectieven: studenten, docenten, administratieve krachten, priesters, vriendinnetjes, en de manager van een donutwinkel. In het centrum van alles staat Daniel Juster, bijnaam Skippy, wiens dood - in Ed's Doughnut House, nadat hij nog net de naam van zijn vlam in frambozenvulling op de vloer heeft weten te schrijven - de opening vormt van de roman. Skippy tussen de sterren gaat vervolgens met flashbacks terug naar de maanden die eraan voorafgaan, maanden waarin de zwaarmoedige veertienjarige verliefd wordt, een gevecht wint, een geheim bewaart en de aandacht trekt van faculteitsleden die niet perse het beste met hem voor hebben. Onderweg leren we Skippy's vrienden en kwelgeesten kennen: Ruprecht, Skippy's bolle, geniale kamergenoot die experimenten uitvoert om de snaartheorie te bewijzen; Dennis, een aarts-cynicus wiens dromen zelfs sarcastisch zijn; Carl, Skippy's rivaal in de liefde en psychopaat-in-de-dop; Lori, het object van Skippy's dromen, die geobsedeerd wordt door een Britney Spears-achtig muziekdelletje en haar dieetpillen verbergt in de buik van haar teddybeer; en Mario, lieve, domme Mario, wiens obsessie met seks vermoeiend zou worden als het niet de bron was van vele hilarische slaapkamergesprekken tussen de vrienden.

Paul Murray neemt de tijd en de ruimte om een aantal onderwerpen op magistrale wijze uit te werken tot een energieke plot rondom Skippy's dood, terwijl de roman tegelijkertijd een lofzang op de verloren jeugd is.

De pers over Skippy tussen de sterren:

'Een (school)reünie waar iedereen naartoe moet! Grappig, ontroerend en soms pijnlijk herkenbaar.' - Nu.nl

'Paul Murray heeft zeven jaar gewerkt aan Skippy tussen de sterren. Zijn op elke pagina voelbare toewijding heeft geleid tot een verraderlijk soepel weglezende, regelmatig hilarische, maar tegelijkertijd ongenaakbaar schurende en bijtende roman.' - de Volkskrant

'Murray beheerst zijn taal meesterlijk. (...) Hij schrijft lichtvoetig, teder en prachtig terloops over de meest gruwelijke dingen die mensen elkaar aandoen.' - NRC Handelsblad «